G EORG E R . R . MA R T I N & L I S A TUT T L E
26
που τσάκιζε και αναδιπλωνόταν πάνω στο επόμενο τμήμα της
φτερούγας, το λεπτό πανί ανάμεσα στις ακτίνες λασκάριζε.
Όταν μαζεύτηκαν όλοι οι εκτατήρες, οι φτερούγες έμειναν να
κρέμονται σε δύο χαλαρά φύλλα μετάλλου από τον κεντρικό
άξονα στην πλάτη της Μάρις.
«Περιμέναμε τον Κολ» είπε η Τζίνα, καθώς δίπλωνε και την
τελευταία ακτίνα. Τα κοντά σκούρα μαλλιά της ορθώνονταν
σαν καρφάκια γύρω από το πρόσωπό της.
Η Μάρις κούνησε το κεφάλι. Μπορεί το ταξίδι αυτό να
ήταν κανονικά του Κολ, αλλά την είχε κατακλύσει μια απε-
γνωσμένη λαχτάρα να πετάξει. Οπότε, είχε πάρει τα φτερά
της –ήταν ακόμη
δικά της
– και είχε φύγει πριν καν ο Κολ ση-
κωθεί από το κρεβάτι.
«Από τη μεθεπόμενη εβδομάδα θα πετάει όσο τραβάει η
ψυχή του» είπε πρόσχαρα ο Τορ. Είχε ακόμη άμμο στα ίσια
ξανθά μαλλιά του κι έτρεμε λιγάκι από τη θαλασσινή αύρα,
αλλά το είπε χαμογελαστός. Στάθηκε μπροστά στηΜάρις για
να τη βοηθήσει να λύσει τα φτερά που ήταν δεμένα στην πλά-
τη της.
«Δεν θα τα βγάλω» του είπε απότομα η Μάρις, με ανυπο-
μονησία, οργισμένη με τα αβασάνιστα λόγια του. Πού να κα-
ταλάβει αυτός; Πού να καταλάβει
οποιοσδήποτε
από αυτούς;
Αφού ήταν στεριανοί.
Η Μάρις άρχισε να ανηφορίζει το ακρωτήρι πηγαίνοντας
στο καταφύγιο των ανεμοπόρων, με την Τζίνα και τον Τορ να
βαδίζουν δίπλα της. Όταν έφτασαν, η Μάρις δέχτηκε τα κα-
θιερωμένα κεράσματα και άφησε να τη σκουπίσουν και να τη
ζεστάνουν, ενώ στεκόταν όρθια μπροστά σε μια τεράστια ανοι-
χτή φωτιά. Απαντούσε μονολεκτικά στις φιλικές ερωτήσεις
