14
To επόμενο πρωί
ΒΙΕΝΝΗ, ΑΥΣΤΡΙΑ
Ξενοδοχείο Η Όμορφη Βιέννη
«Φίλιππε! Θα βγεις επιτέλους; Δεν μπορούμε να περι-
μένουμε άλλο!» Η κυρία Σαμοθράκη ήταν ντυμένη με
ζεστά ρούχα και γύρω απ’ τον λαιμό της είχε κρεμα-
σμένη τη φωτογραφική μηχανή. Ήταν μια τουρίστρια
έτοιμη να ριχτεί στην εξερεύνηση. Και το μόνο πράγ-
μα που τη σταματούσε ήταν ο γιος της. «Αν δε βγεις
τώρα ο πατέρας σου κι εγώ φεύγουμε. Πάμε στο μου-
σείο και δεν πρόκειται να περιμέν…»
Ένας γδούπος ακούστηκε πίσω απ’ τη βαριά ξύλι-
νη πόρτα του ξενοδοχείου, σαν να είχε γκρεμιστεί μια
βιβλιοθήκη. Ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν πέρασε κι η
πόρτα ήταν πλέον ανοιχτή. Η κυρία Σαμοθράκη έριξε
μια κλεφτή ματιά πίσω απ’ τον αναμαλλιασμένο γιο
της που στεκόταν στο άνοιγμα. Το γραφειάκι ήταν πε-
σμένο στο πάτωμα και πάνω του, περιέργως, είχε βρε-
θεί η καρέκλα.
«Στο μουσείο είπες;» τη ρώτησε ξέπνοα ο Φίλιπ-
πος. «Στο Μπελβεντέρε;» Η γυναίκα ένευσε καταφα-
τικά. «Περίμενε!» Η πόρτα ξανάκλεισε και ήχοι παρό-
μοιοι με πριν ξανακούστηκαν. Όταν μετά από λίγο
ξανάνοιξε, ο αρχηγός των Αόρατων Ρεπόρτερ ήταν
1,2,3,4,5,6 8,9,10,11,12,13,14,15,16,...17