10
Α Ν Α Σ Τ Α Σ Ι Α Κ Α Λ Λ Ι Ο Ν Τ Ζ Η
μετά από ένα ολόκληρο καλοκαίρι αγωνίας θα έβγαιναν τα
αποτελέσματα των γενικών εξετάσεων. Καταλάβαινε ότι δεν
είχε περιθώρια για μια δεύτερη αποτυχία. Την πρώτη χρονιά
που είχε δώσει εξετάσεις, πέρσι, δυστυχώς είχε μείνει εκτός
Πανεπιστημίου. Είχε πάει καλά στα Αρχαία, στα Λατινικά
και στην Ιστορία, αλλά ξαφνικά της ήρθε ταμπλάς όταν είδε
ότι στο μάθημα της Έκθεσης είχε πάρει μόλις πέντε. Οπό
τε, αντίο, Νομική...
Καλά, το τι είχε συμβεί τότε ήταν μια άλλη, θλιβερή ιστο
ρία. Η Χριστίνα ήταν πλέον πεπεισμένη ότι την είχε τιμω
ρήσει ο Θεός. Ενώ ολόκληρο το
2
ο Λύκειο Αργυρούπολης
όλο τον χρόνο ξεσκιζόταν στο διάβασμα, εκείνη είχε υπερ
βολική εμπιστοσύνη στην καλή της μνήμη κι έφτασε στο
σημείο να αποστηθίσει τα μαθήματα των γενικών εξετάσεων
μόλις δέκα μέρες πριν αυτές αρχίσουν. Και πράγματι, στα
μαθήματα της αποστήθισης είχε γράψει καλά. Στα Αρχαία
ήταν ούτως ή άλλως άριστη. Δυστυχώς, όμως, την πάτησε
στην Έκθεση και της ήρθε το πέντε σαν μεγαλοπρεπής μού
ντζα. Και τότε ξεκίνησε ο εφιάλτης. Επί έναν ολόκληρο χρό
νο είχε ν’ αντιμετωπίζει την γκρίνια του πατέρα της, της
μάνας της –ευτυχώς δεν είχε αδέρφια, δεν θ’ άντεχε άλλη
γκρίνια κι απ’ αυτά–, τα συμπονετικά χτυπήματα στην πλά
τη των συμμαθητών που είχαν περάσει πανηγυρικά, τη συ
μπόνια της γειτονιάς, ακόμα και τη συμπόνια του Φίλιππου,
που ήταν ήδη τριτοετής φοιτητής της Ιατρικής, και μάλιστα
στην Αθήνα. Ευτυχώς, ούτε η κολλητή της η Ρούλα είχε
περάσει πουθενά, γιατί πάνω στην πιο κρίσιμη στιγμή την
είχε δαγκώσει ο σκύλος της στο δεξί χέρι και, φυσικά, όλα
