16
Α Ν Α Σ Τ Α Σ Ι Α Κ Α Λ Λ Ι Ο Ν Τ Ζ Η
καλά πώς είχαν περάσει σχεδόν τρία χρόνια που ήταν μαζί.
Η αλήθεια είναι πως τον είχε περάσει από σαράντα κύματα
για να τον εμπιστευτεί. Ποτέ της δεν μπόρεσε να καταλάβει
πώς αυτός, ένας νέος άντρας που μπορούσε να έχει όποια
ήθελε, κούκλος, με πατέρα γιατρό, με σπίτι στο Κολωνάκι
και εξοχικό στη Μύκονο, με λεφτά, με, με... είχε διαλέξει
αυτή, μια απλή και σίγουρα όχι πλούσια κοπελίτσα από την
Αργυρούπολη. ΟΦίλιππος, για να λέμε την αλήθεια, έκανε
πολλές θυσίες για τη Χριστίνα. Πάντα καταστρωνόταν ένα
ολόκληρο σχέδιο για να τη συναντήσει. Οπατέρας της ήταν
κέρβερος και δεν την άφηνε να βγαίνει έξω με «άγνωστους
κρεμανταλάδες», όπως τους χαρακτήριζε. Τελικά, η Χριστί
να αποφάσισε να τον γνωρίσει στους δικούς της σαν φίλο
και μέλος της παρέας της φυσικά κι όχι σαν γκόμενο, γιατί
θα γινόταν της κακομοίρας. Μόνο η μάνα της γνώριζε την
αλήθεια και τη βοηθούσε όσο μπορούσε. Πάντως, αυτό που
έκανε τελικά τη Χριστίνα να τον εκτιμήσει και να αφεθεί στα
αισθήματά του ήταν κάτι που λίγοι θα έκαναν: από τότε που
της ζήτησε να τα φτιάξουν, κάθε μα κάθε μέρα πήγαινε να
την πάρει από το σχολείο, για να τη δει για ένα μόνο τέταρ
το. Το να έρχεσαι από το Κολωνάκι, ν’ αφήνεις τις δουλειές
σου για να πας στην Αργυρούπολη για ένα μόνο τέταρτο, ε,
αυτό είναι κάτι που λίγοι θα έκαναν. Πολύ λίγοι. Ευτυχώς,
τουλάχιστον, τον περασμένο χρόνο κατάφεραν να βρίσκο
νται λίγο περισσότερο. Επιπλέον, κάτι ακόμα που εκτίμησε
ιδιαίτερα η Χριστίνα στον Φίλιππο ήταν ότι δεν την είχε
ποτέ μα ποτέ πιέσει γι’ αυτό.
«Μωρέ, κάτσε να πάρω καλά αποτελέσματα και θα δεις
