[ 18 ]
Το αποχωρητήριο βρισκόταν σε ένα μικρό ύψωμα στην πίσω
πλευρά του αχυρώνα. Έβλεπε τη σκοτεινή φιγούρα του να μεγαλώ-
νει όσο πλησίαζε. Το παράξενο, γερτό καλυβάκι ήταν φτιαγμένο
από χοντρές, ακατέργαστες σανίδες που είχαν σκεβρώσει, ανοίξει
και γκριζάρει με τα χρόνια. Δεν υπήρχε παράθυρο, μόνο ένα μικρό
άνοιγμα σε σχήμα καρδιάς ψηλά στην πόρτα. Το χειρότερο με το
αποχωρητήριο ήταν ότι ποτέ δεν ήξερες αν ήταν άλλος μέσα.
Κι εκείνη είχε ένα προαίσθημα πως κάποιος
ήταν
ήδη εκεί.
Ξερόβηξε, ώστε αν βρισκόταν κάποιος μέσα, να της δώσει ένα
σημάδι ότι η τουαλέτα ήταν κατειλημμένη.
Μια κίσσα πέταξε από ένα κλαδί στην άκρη του μικρού δάσους.
Κατά τα άλλα, απόλυτη ακινησία.
Προχώρησε ως το πλακόστρωτο μπροστά από την πόρτα.
Έπιασε το ξύλινο εξόγκωμα που περνιόταν για πόμολο. Το τράβη-
ξε. Είδε τον μαύρο χώρο να χάσκει άδειος μπροστά της.
Άφησε την ανάσα της ναβγει ελεύθερα. Δίπλαστη λεκάνη υπήρ-
χε πάντα ένας φακός, αλλά δεν χρειάστηκε να τον ανάψει. Φρόντισε
να σηκώσει το καπάκι πριν κλείσει την πόρτα και βάλει τον σύρτη.
Ανασήκωσε το νυχτικό, κατέβασε το κιλοτάκι της και κάθισε στη λε-
κάνη. Στη σιωπή που ακολούθησε της φάνηκε πως άκουσε κάτι. Δεν
ήταν ζώο ούτε κίσσα ούτε έντομο που μεταμορφωνόταν. Κάτι κινιό-
ταν γρήγορα στο ψηλό χορτάρι πίσω από το αποχωρητήριο. Ύστε-
ρα άρχισε η ροή και κάλυψε τον μικρό θόρυβο. Όμως η καρδιά της
είχε αρχίσει ήδη να βροντοχτυπά.
Όταν τελείωσε, ανέβασε γρήγορα το εσώρουχό της και έμεινε
ακίνητη στο σκοτάδι με τα αυτιά τεντωμένα. Άκουγε μόνο ένα αχνό
θρόισμα στις κορυφές των δέντρων και το αίμα να χτυπά στα τύ-
μπανα των αυτιών της. Περίμενε να καταλαγιάσει λίγο ο σφυγμός
