I A N R A N K I N
12
ανθρώπους που εκτελέστηκαν στη Σκοτία. Ο Ρέμπους είχε δει
το ικρίωμα σε μια προηγούμενη επίσκεψή του στη φυλακή.
Τον είχαν μάλιστα πληροφορήσει ότι δούλευε ακόμη κανονικά,
σε περίπτωση που επέστρεφε η θανατική ποινή.
Ο εκσκαφέας σκάλισε ξανά, πετώντας αυτή τη φορά και
κάποιες μακριές σκλήθρες ξύλου. Κάποιος από τους εργάτες
έκανε νόημα στον οδηγό να σηκώσει το μπράτσο πριν μπει
μέσα στην τρύπα συνοδευόμενος –αν και με κάποιον εμφανή
δισταγμό– από τον νεότερο συνάδελφό του. Καθώς εκείνοι
δούλευαν με τις αξίνες τους αποκαλύφθηκε μεγαλύτερο μέρος
από το φέρετρο, ορισμένα κομμάτια του ήταν ακόμη άθικτα.
Δεν μύριζε καθόλου, όχι ότι ο Ρέμπους θα μπορούσε να το κα-
ταλάβει. Το πρώτο πράγμα που είδε από τον Τζόζεφ Μπλέι
ήταν μια τούφα μαλλιά και από κάτω το κρανίο. Είχαν φέρει
το καινούργιο φέρετρο από την κλούβα του φορτηγού. Κανείς
δεν είχε έρθει εδώ για να χάσει την ώρα του. Ο Μπλέι φορούσε
ένα σκούρο κοστούμι. Ο Ρέμπους δεν ήξερε τι περίμενε από την
εκταφή: ίσως σκουλήκια να βγαίνουν από τις κόγχες των ματιών
ή τη δυσοσμία της αποσύνθεσης. Προετοιμαζόταν όλο το πρωί,
παραλείποντας το πρωινό και το μεσημεριανό γεύμα, ώστε να
μην υπάρχει τίποτα που θα μπορούσε να ξεράσει. Αλλά το
μόνο που έβλεπε τώρα ήταν ένας σκελετός μέσα σε ένα φτηνό
κοστούμι, που έμοιαζε σαν να ήταν μέρος μιας φάρσας από
κάποιον φοιτητή της ιατρικής.
«’Σπέρα, Τζο» είπε ο Γκίλμουρ με έναν μικρό χαιρετισμό.
΄Υστερα από λίγα λεπτά οι εργάτες ήταν έτοιμοι να σηκώ-
σουν το πτώμα. Το παντελόνι και το σακάκι του Μπλέι έμοια-
ζε σαν να είχαν κολλήσει στο χώμα από κάτω τους αλλά τελι-
κά ξεκόλλησαν. Δεν συμπεριφέρθηκαν στη σορό με ιδιαίτερο
σεβασμό αλλά ούτε και με ασέβεια. Ο νεκρός ήταν μια δουλειά
που έπρεπε να γίνει σβέλτα και αποτελεσματικά πριν πεθάνουν
απ’ το κρύο οι ζωντανοί.
«Τι είναι αυτό;» ρώτησε ο Ρέμπους δείχνοντας με το κε-
φάλι προς τον λάκκο.
