I A N R A N K I N
18
«Μπορείς να περιμένεις εδώ μέχρι να φέρω ό,τι χρειάζεσαι».
«Ευχαριστώ».
Ο Ρέμπους κάθισε και βλέποντας ένα τασάκι αποφάσι-
σε να ανάψει τσιγάρο. Ήταν εννιά το πρωί και είχε ενημε-
ρώσει το γραφείο του ότι είχε ραντεβού στον οδοντίατρο.
Περνώντας τη γλώσσα πάνω από τα δόντια του συνειδητο
ποίησε ότι θα έπρεπε στ’ αλήθεια να κλείσει ένα ραντεβού,
εφόσον είχε ακυρώσει το τελευταίο. Σε πέντε λεπτά ο υπάλ-
ληλος επέστρεψε. Άφησε έναν φάκελο αρχειοθέτησης μπρο-
στά στον Ρέμπους και έβγαλε από την τσέπη του ένα ση-
μειωματάριο.
«Πρέπει να γράψω τα στοιχεία σου» είπε. «Αστυνομική
ταυτότητα, παρακαλώ».
Ο Ρέμπους του την έδωσε και παρακολουθούσε καθώς ο
άντρας περνούσε τα στοιχεία του σε μια κόλλα χαρτί.
«Το κάνετε πάντα αυτό;» ρώτησε.
«Είναι σημαντικό να κρατάμε αρχείο».
«Ζήτησε κανείς άλλος αυτόν τον φάκελο πρόσφατα;»
Ο υπάλληλος του χάρισε ένα αχνό χαμόγελο:
«Αναρωτιόμουν αν θα το έπαιρνες χαμπάρι».
«Λέω πως ήταν κάποιος επιθεωρητής ονόματι Γκίλμουρ».
Ο υπάλληλος έγνεψε:
«Μόλις πριν από τρεις εβδομάδες. Ο κρεμασμένος μας
έγινε πολύ δημοφιλής ξαφνικά...»
Ο Φρέιζερ Σπενς ήταν μόνος στο γραφείο όταν ο Ρέμπους
επέστρεψε στο Σάμερχολ.
«Πρέπει να ήταν δύσκολη διαδικασία» είπε.
«Τι εννοείς;»
Ο Σπενς χτύπησε με το δάχτυλο το μάγουλό του:
«Ο οδοντίατρος. Εγώ συνήθως τελειώνω στο μισάωρο».
«Επειδή εσύ βουρτσίζεις τα δόντια σου».
«Δύο φορές την ημέρα» επιβεβαίωσε ο Σπενς.
