Ξ Ο Φ Λ Η Μ Ε Ν Ο Σ
17
«Απλή περιέργεια».
«Τολμώ να πω ότι η περιέργεια είναι επικίνδυνο χαρακτη-
ριστικό στη Δίωξη. Καλά θα κάνεις να την αποβάλεις».
Υπήρχε μια αιχμή στον τόνο του Μπλάνταϊρ. Όλο το από-
γευμα ο Ρέμπους ένιωθε τα μάτια του διαρκώς επάνω του και
η ατμόσφαιρα χαλάρωσε μόνο όταν, στις πέντε και τέταρτο, ο
Γκίλμουρ ανακοίνωσε ότι άκουγε τη σειρήνα του μπαρ της
περιοχής να τους καλεί. Καθώς η ομάδα έφευγε από το Σά-
μερχολ ο Ρέμπους συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει το κουπό-
νι για το βρετανικό στοίχημα ποδοσφαίρου στο γραφείο.
«Θα σας προλάβω» είπε.
Το κουπόνι ήταν στο συρτάρι του γραφείου του, συμπλη-
ρωμένο και έτοιμο να το καταθέσει στην παμπ. Αναρωτιόταν
συχνά τι θα έκανε αν κέρδιζε ποτέ το τζακπότ. Θα αποσυρόταν
κάπου με πιο θερμό κλίμα; Αμφέβαλλε για το κατά πόσο η
γυναίκα του θα ήθελε να αφήσει τη δουλειά της. Ούτε κι αυτός
όμως θα ήθελε. Σταμάτησε στο γραφείο του Γκίλμουρ, πήρε
το ρολόι και το έπαιξε στο χέρι του ενώ η αλυσίδα κουνιόταν.
Τώρα ήταν πιο εύκολο να το ανοίξει, και όταν το έκανε ο μη-
χανισμός γλίστρησε στην παλάμη του. Και πάλι όμως δεν ήταν
έτοιμο να του αποκαλύψει τα μυστικά του.
«Το ’
63
;» είπε ο υπάλληλος. «Αυτό μετράει ως πρόσφατη
ιστορία».
Φαλακρός και κάτωχρος, φορούσε λιγδιασμένα κοκάλινα
γυαλιά. Η αποθήκη στο Γκράντον ήταν τσιφλίκι του και ήταν
προφανές ότι γνώριζε κάθε σπιθαμή της.
«Πόσο πίσω πάνε τα αρχεία;» ρώτησε ο Ρέμπους.
«Έχω κάποια από τη δεκαετία του
1940
– αλλά δεν είναι
ολοκληρωμένα».
«Ακούγεσαι απογοητευμένος».
Ο άντρας τον κοίταξε εξεταστικά και μετά του έδειξε με
το χέρι ένα γραφείο:
