Υπεράνω του νόμου - page 7

[ 18 ]
Το βλέμμα της είχε τέτοια ένταση, που ο Ένζο δυσκολευόταν να την
κοιτάξει. Ποτέ πριν δεν είχε νιώσει τον θυμό της σε πλήρη ισχύ. Σοκα-
ρίστηκε. «Δώσ’τες μου!» Έκανε ν’αρπάξει τις σακούλες που κρατούσε
ο Ένζο, αλλά εκείνος τις τράβηξε.
«Κίρστι, σε παρακαλώ. Δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα στη ζωή
μου που να μη σε σκεφτώ ή να μη σκεφτώ πόσο σε πλήγωσα. Δεν
έχεις ιδέα πόσο δύσκολο είναι να προσπαθείς να εξηγήσεις αυτά τα
θέματα σε ένα παιδί. Αλλά εξακολουθώ να είμαι ο πατέρας σου και
να σ’ αγαπώ. Και θέλω μόνο να μιλήσουμε. Να σου πω πώς ήταν τα
πράγματα. Πώς ήταν στ’ αλήθεια».
Τον κοίταξε έντονα για μια στιγμή κι ο θυμός της έγινε περιφρό-
νηση. «Δεν έχω πατέρα» είπε τελικά. «Ο πατέρας μου έχει πεθάνει
εδώ και καιρό». Το βλέμμα της έπεσε στις σακούλες που κρατούσε
ο Ένζο. «Θα μου τις δώσεις;» Αλλά σχεδόν δεν του άφησε περιθώριο
να απαντήσει. «Ω, καλά, χέσ’το!» είπε. «Κράτα τες». Έκανε μεταβολή
και ανέβηκε τρέχοντας τη σκάλα, αφήνοντάς τον να στέκεται στην
αυλή, να νιώθει ανόητος, εγκαταλελειμμένος.
Δεν είχε ιδέα πόση ώρα στεκόταν εκεί, ώσπου τελικά άφησε τις
σακούλες με προσοχή στο πρώτο σκαλοπάτι. Απ’ό,τι φαινόταν, δεν
είχε νόημα να την ακολουθήσει κουβαλώντας τες. Έκανε αργά με-
ταβολή και ξαναβγήκε στον δρόμο.
II
Καθότανμόνος τουστοεστιατόριοΚονγκ, στον τελευταίοόροφο του
κτιρίου Κένζο στην οδόΠον Νεφ, όταν επιτέλους εμφανίστηκε ο Σάι-
μον. Το εστιατόριο ήταν γεμάτο πελάτες που απολάμβαναν την πα-
1,2,3,4,5,6 8,9,10,11,12
Powered by FlippingBook