19
T O Π Ι Ο Μ Α Κ Ρ Υ Τ Α Ξ Ι Δ Ι
Την πρώτη περίοδο του γάμου τους, ευγνώμων που
είχε δική του αυτή τη γυναίκα, κάνοντάς τη μάλιστα να
απαρνηθεί για χάρη του τους δικούς της, έδειχνε αλη-
θινό ενδιαφέρον για όλα όσα την αφορούσαν. Από το
τι επιθυμεί ως γυναίκα για την εμφάνιση και τη διασκέ-
δασή της μέχρι και για οτιδήποτε σημαντικό ή ασήμα-
ντο ένιωθε πως θα την έκανε να αισθάνεται δίπλα του
κυρία. Εκείνη πάντα διστακτική και μαζεμένη, σταθερά
αρνητική για να μην επιβαρύνει τον άντρα της οικονο-
μικά, κατάφερε στο τέλος να τον οδηγήσει σε εντελώς
αντίθετη συμπεριφορά. Έγινε αδιάφορος. Κι αν καμιά
φορά είχε πραγματικά ανάγκη από κάτι και του το ζη-
τούσε, εκείνος πλέον το θεωρούσε εντελώς παράλογο.
Γιατί να θέλει καινούργια παπούτσια η γυναίκα του; Κι
εκείνη η μανία της για τα βιβλία, τι χρειάζονται τόσα
βιβλία;
Παρ’ όλα αυτά η Μαρία νόμιζε πως ήταν ευτυχισμέ-
νη…
ΟΜίμης πάλι όσο περνούσε ο καιρός είχε την αίσθη-
ση ότι η γυναίκα του συνεχώς του γλιστρούσε, ότι συνε-
χώς του ξέφευγε. «Πάρ’ το απόφαση» έλεγε στον εαυτό
του. «Πήρες μια γυναίκα που ποτέ δεν μπόρεσες και
ποτέ δεν θα μπορέσεις να την κάνεις πραγματικά δική
σου». Και το περίεργο ήταν πως δεν είχε κανένα συγκε-
κριμένο παράπονο από εκείνη, ποτέ δεν του είχε δώσει
αφορμή να τη βρει σκάρτη σε κάτι. Γυναίκα με τα όλα
της η Μαρία. Και στην κουζίνα, και στην εμφάνιση, και
στο κρεβάτι. Μα τότε γιατί είχε αυτή την αίσθηση; Ότι
εκείνη συνεχώς ξέφευγε και απομακρυνόταν από κοντά
