[ 15 ]
O Γκουντγίαρ αγνόησε το σχόλιο. Κρατούσε το σηµειωµατάριό
του στο χέρι.
«Θέλετε ν’ αρχίσουµε να σηµειώνουµε λεπτοµέρειες;» ρώτησε.
O Ρέµπους κοίταξε προς το πεζοδρόµιο. Ένα µεσόκοπο ζευγάρι
καθόταν στο πεζοδρόµιο χέρι χέρι. Έπειτα είδε την έφηβη που είχε
αγκαλιάσει τα πλευρά της και έτρεµε κολληµένη σ’ έναν τοίχο. Πιο
πέρα το πλήθος των παρατηρητών είχε ξαναρχίσει να πλησιάζει,
έχοντας ξεχάσει τις προειδοποιήσεις.
«Το καλύτερο που µπορείτε να κάνετε» πρότεινε ο Ρέµπους «εί
ναι να κρατήσετε µακριά το πλήθος µέχρι να περιφράξουµε τον
τόπο του εγκλήµατος. Σ’ ένα δυο λεπτά έρχεται κι ο γιατρός».
«Δεν έχει σφυγµό» είπε ο Γκουντγίαρ. «Το τσέκαρα».
O Ρέµπους τον αγριοκοίταξε.
«Σου το είπα ότι δεν θα τους άρεσε» είπε ο συνεργάτης του
Γκουντγίαρ µ’ άλλο ένα χαχανητό.
«Μπορεί να µολυνθεί ο τόπος του εγκλήµατος» είπε η Κλαρκ
στον νεαρό αστυνοµικό, δείχνοντάς του τα γαντοφορεµένα χέρια
της και τα προστατευτικά των παπουτσιών.
O αστυνοµικός έδειξε να ντρέπεται.
«Και πάλι πρέπει να επιβεβαιωθεί ο θάνατος απ’το γιατρό» πρό
σθεσε ο Ρέµπους. «Στο µεταξύ µπορείς ν’ αρχίσεις να πείθεις τον
όχλο να πάει σπίτι του».
«Tιµηµένοι µπράβοι, να τι είµαστε» είπε ο µεγαλύτερος µπά
τσος στο συνεργάτη του καθώς αποµακρύνονταν.
«Κι αυτή είναι η αίθουσα VIP» είπε χαµηλόφωνα η Κλαρκ. Μελε
τούσε πάλι το πτώµα. «Είναι αρκετά καλά ντυµένος. Μάλλον δεν
είναι άστεγος».
«Θέλεις να ψάξεις µήπως βρεις καµιά ταυτότητα;»
