Ο ΟΜΗΡΙΚΌΣ ΚΌΣΜΟΣ
27
αιγαιακής ακτής της Μικράς Ασίας, συνέβη στη διάρκεια των
Σκοτεινών Αιώνων του ελληνικού κόσμου, μιας περιόδου αρκε-
τών αιώνων μετά το καταστροφικό τέλος της Εποχής του Χαλκού.
Κατά τα φαινόμενα, η καταστροφή αυτή σημειώθηκε μέσα σε μια
περίοδο μικρότερη των πενήντα χρόνων στα τέλη του 13ου με
αρχές του 12ου αιώνα π.Χ., όταν στον ανατολικό μεσογειακό
κόσμο σχεδόν κάθε σημαντική πόλη ή ανάκτορο καταστράφηκαν,
πολλά από τα οποία δεν θα κατοικηθούν ποτέ ξανά. Ανάμεσα στα
μέρη που καταστράφηκαν ήταν οι Μυκήνες, η Τίρυνθα, η Πύλος
και άλλα εφτά μυκηναϊκά προπύργια στη σημερινή ηπειρωτική
Ελλάδα
.
οι μινωικές πόλεις Κνωσός και Κυδωνία στην Κρήτη
.
τέσσερις πόλεις στην Κύπρο
.
δεκατρείς πόλεις στην Ανατολία,
μαζί με την Τροία και τη χιττιτική πρωτεύουσα Χαττούσα
.
εννέα
πόλεις στη Συρία
.
και εννέα πόλεις στο νότιο Λεβάντε. Έχουν
προταθεί διάφορες εναλλακτικές ερμηνείες για την καταστροφή,
μεταξύ άλλων σεισμοί, ξηρασίες ή άλλες οικολογικές συμφορές,
γενικευμένες επαναστάσεις, μαζικές μεταναστεύσεις όπως η ει-
σβολή των μυστηριωδών «Λαών της Θάλασσας» που αναφέρονται
σε αιγυπτιακές επιγραφές, οι νέες πολεμικές μέθοδοι ή η «κατάρ-
ρευση συστημάτων» που οφειλόταν σε έναν ή σε περισσότερους
από τους παραπάνω παράγοντες ή στην εισαγωγή της σιδηρουρ-
γίας, λόγω της οποίας η περίοδος που ακολούθησε την Εποχή
του Χαλκού ονομάστηκε Εποχή του Σιδήρου. Όποια κι αν ήταν
η αιτία, το αποτέλεσμα ήταν να μειωθεί δραστικά ο πληθυσμός
του ελληνικού κόσμου, και πολλά μέρη, ειδικά τα νησιά του
Αιγαίου, να εγκαταλειφθούν εντελώς και οι κοινότητες που επι-
βίωσαν να διασκορπιστούν και να απομονωθούν η μία από την
άλλη.
Η αρχαία παράδοση ανέφερε ότι η ελληνική μετανάστευση
