[ 18 ]
ψηπου της έδινεηαποφοίτησηαπό τοπαρθεναγωγείο, πράγ-
μα ξεχωριστό για μια κοπέλα από τα χωριά των Ιωαννίνων,
σε μια εποχή κατά την οποία μαράζωνε ηΉπειρος και αιμορ-
ραγούσε από τους ανθρώπους της που έφευγαν στα πέρατα
του κόσμου. Πόσες Ελληνίδες άραγε –ακόμη και από την
παλιά Ελλάδα– είχαν την τύχη τότε να πάρουν μόρφωση, να
μάθουν γράμματα και οικοκυρική επί Τουρκοκρατίας; Να
μελετά και να έχει διαμορφώσει με αυτοπεποίθηση άποψη
για ένα προς ένα τα εδάφια της
Αποκάλυψης
του Ιωάννη; Με-
τά την απελευθέρωση από τον Τούρκο να ενστερνισθεί χάρη
στηφιλομάθειά της όσο λίγες γυναίκες το τρίπτυχο των αξιών
της πατρίδος, της θρησκείας, της οικογένειας. Να απαγγέλλει
από στήθους ποιήματα του Κρυστάλλη.
Αυτά πίστευε για τη μητέρα της, όπως και όλοι οι συγγε-
νείς, η κόρη της η Νίκη, απόφοιτη της Ζωσιμαίας Παιδαγωγι-
κήςΑκαδημίας. Γι’ αυτόκαι την ενοχλούσε αφάνταστα–καμιά
φορά και δυστυχούσε– η σκέψη ότι μόνη παραφωνία στην
οικογενειακήσύμπνοια και γαλήνηαποτελούσε οάνδρας της
ο Λουκάς που δήλωνε ανενδοίαστα ότι δεν πίστευε στα όνει-
ρα. Ότι όλα αυτά δεν ήταν τίποτα άλλο από προκαταλήψεις,
δεισιδαιμονίες και μυαλά που είχανε σαλέψει, ενώ σε χαμη-
λότερους τόνους σφύριζε με κάθε ευκαιρία στο αυτί της: «Αν
δεν ήταν τα κτήματα, τασπίτια και ταμαγαζιά της αγοράς στο
όνομά της, θα σου ’λεγα εγώποιος θα ήταν ο σεβασμός και η
υπακοή στο πρόσωπό της».
