[ 15 ]
τη μύτη της και τη δική της έγνοια: «Θα σκάσω αν δεν ορμη-
νέψω τι σημαίνει».
Η γιαγιά Μαριάνθη πίστευε στα όνειρα. Στο κομοδίνο δίπλα
από το κρεβάτι της είχε εκτός από την
Αγία Γραφή
και το
Πη-
δάλιον
, τον
Προφητικό Ονειροκρίτη
του Παζίνη. Ζούσε με τα
νοήματα και τις αμφισημίες τους, τα σύμβολα, τα προμηνύ-
ματακαι τααπόνεράτους.Μονολογούσεσιωπηλάψάχνοντάς
τα, ψηλαφώντας και θρυψαλιάζοντάς τα. Τα έξανε επίμονα
με τα νύχια του μυαλού της, λες κι ήτανε μαινάδα μπροστά
σε αινιγματικές κατάλευκες δαντέλες ή μαύρα αποτρόπαια
τούλια που έκρυβαν την αλήθεια. Άλλοτε πάλι τα μετάγγιζε
μουρμουριστά σε κάποιον της εμπιστοσύνης της αόρατο
παρόντα. Ποτέ δεν αργούσε η στιγμή που τα εξωτερίκευε, τα
ξετύλιγε και έπειτα από μια δυσβάσταχτη σιωπή προχωρού-
σε να τα ερμηνεύσει, να τασχολιάσει, ναβγάλει συμπεράσμα-
τα, να δώσει οδηγίες και να σκορπίσει ελπίδες και έγνοιες,
κυρίως έγνοιες. Καμιά φορά ανέσυρε από τις μνήμες όνειρα
σημαδιακά αλλά ξεχασμένα για να αναθεωρήσει προηγού-
μενες ερμηνείες και να τις συνταιριάξει με την πραγματικό-
τητα της ζωής που αλλιώτικα είχε ξετυλιχτεί από τις παλιότε-
ρες προβλέψεις της. Γέμιζε με αυτά τον χρόνο της, γέμιζε τον
κόσμο της και εκείνον των δικών της, της γειτονιάς, ακόμη
και των συγγενών που είχαν μεταναστεύσει στην Αίγυπτο και
