[ 11 ]
Η
γιαγιάΜαριάνθη έσυρε τις παντόφλες της μέχρι το εικο-
νοστάσι. Έτσι τις έσερνε μόνο όταν προσέτρεχε να προ-
σευχηθεί, σαν να ήταν το σούρσιμο ένας πρόσθετος τρόπος
ευλαβούς συμπεριφοράς απέναντι στα θεία, γιατί σε οποια-
δήποτε άλλη περίσταση δεν το συνήθιζε. Στα πενήντα τέσ-
σερά της ανέβαινε δυο δυο τα σκαλιά του διώροφου σπιτιού
της για την καθημερινή επίσκεψη στη μικρή της κόρη Θεο-
δώρα, και με ένα σάλτο πατώντας τα ζιγκιά
*
καβαλούσε το
μουλάρι όποτε αποφάσιζε να επισκεφτεί τα κτήματα και το
πατρικό της στο Ανήλιαστο, ένα ρημαγμένο χωριό στο υψί-
πεδο, κοντά τέσσερις ώρες απόσταση από την πόλη.
Συμπλήρωσε το λάδι στο καντήλι, καθάρισε με προσοχή
μια στάλα που είχε στάξει από κάτωστο πιατάκι και άναψε το
θυμιατό δίχως τσιγκουνιές στη δόση λιβανιού που ως συνή-
θως έπνιγε το σπίτι και έφτανε μέχρι τα παράθυρα της Θεο-
δώρας. Έκανε τον σταυρό της με αργές κινήσεις τρεις φορές
κι απόμεινε εκεί ακίνητη, βουβή, να διαλογίζεται, κάθε τόσο
να βαριανασαίνει, με υγραμένα μάτια να κινεί ανεπαίσθητα
αραιά και πού τα χείλη. Δεν αντιλήφθηκε έτσι όπως ήταν
απορροφημένη τη θυγατέρα της που μόλις είχε κατεβεί και
με αργόαβέβαιοβηματισμόστάθηκε πίσωτης σε στάσηπρο-
