[ 17 ]
γαμπροί και νύφες. Ιδίως μετά τον αδόκητο θάνατο του παπ-
πού, χωρίς περιέργως κάποιο όνειρο να έχει δώσει μέχρι τό-
τε έναν οιωνό, κάποιο σημάδι, προς μεγάλη έκπληξη όχι μό-
νο της γιαγιάς αλλά και όλης της οικογένειας. Άνθρωπος
αρχοντάνθρωπος ο κυρ Γιάννης, παχουλός και ροδαλός σαν
υπερφυσικό παντζάρι, με κτήματα, μαγαζιά και ντενεκέδες
λίρες –κάποιες φαρμακόγλωσσες είχαν πει κάποτε και γιαμια
ζωντοχήρα στην Άρτα σπιτωμένη, αυτό μάλιστα είχε επιβε-
βαιωθεί κι από κάποιο όνειρο στη συνέχεια– κοιτούσε τη
δουλειά του, την οικογένεια και το καλό όνομά του. Ένα απο-
μεσήμερο Αυγούστου που ο ήλιος έσκαγε τις πέτρες πήρε
μια σύγχυση στην αγορά, του ’ρθε ταμπλάς και μέχρι να τον
φέρουν σπίτι είχε αποδημήσει. Έφυγε κληροδοτώντας στη
γυναίκα του ανάμεσα σε τόσα και το ανεπιβεβαίωτο μυστικό
της ζωντοχήρας που έγινε κρυφό βαρίδι στον λαιμό και στην
υπερηφάνειά της.
Ο σεβασμός στο πρόσωπό της δεν οφειλόταν μόνο στο
όνομακαι στηναρχοντιά της για τηνοποίαακόμηκι άγνωστοι
και προύχοντες μιλούσαν ανεπιφύλακταστην πόλη. Κτίστηκε
με τον χρόνο πάνω σε ένα απόθεμα αγάπης που το είχε ως
προίκα από την καλή καρδιά, τη θεοσέβεια και τις πράξεις
ευποιίας υπέρ των σκοπών της Μητρόπολης · την αδυναμία
στα εγγόνια της που ήδη είχαν περπατήσει · τη γλυκιά φωτει-
νή φυσιογνωμία της με τα μεγάλα γκριζογάλανα μάτια και
την αστραφτερή ασημένια κόμη. Αλλά ακόμη και για τη λάμ-
