[ 12 ]
άκαρπο. Τίποτα δεν µπορούσε ν’ αλλάξει, κι ήµουν πεπεισµένος γι’
αυτό, εξόν κι αν άλλαζε η καρδιά, και ποιος θαµπορούσε την καρδιά
των ανθρώπων να αλλάξει; Μία στις τόσες ένας φίλος προσηλυτιζό-
ταν, και µ’έκανε να θέλω να ξεράσω. ∆εν είχα ανάγκη το Θεό παρα-
πάνωαπ’όσοΑυτός εµένα, κι αν υπήρχε πράγµατι Θεός, έλεγα µέσα
µου συχνά, θα τον αντιµετώπιζα ατάραχος και θα Του ’ριχνα στα
µούτρα µια ροχάλα.
Το πιο ενοχλητικό ήταν ότι οι άνθρωποι σαν µε πρωτογνώριζαν
µε έκαναν για καλό, ευγενικό, γενναιόδωρο, αφοσιωµένο και πιστό.
Ίσως να είχα τέτοιες αρετές, αλλά, αν ήταν έτσι, ήταν επειδή ήµουνα
αδιάφορος: Είχα την ευχέρεια να είµαι καλός, ευγενικός, γενναιόδω-
ρος, αφοσιωµένος και τα ρέστα επειδή ήµουν απαλλαγµένος απ’το
φθόνο. Οφθόνος ήταν κάτι που ποτέ δεν ήµουν θύµα του. Ποτέ δεν
φθόνησα, τίποτα και κανέναν. Απεναντίας, µονάχα οίκτο αισθα-
νόµουν για τους πάντες και τα πάντα.
Από την αρχή κιόλας είχα εκπαιδεύσει τον εαυτό µου έτσι ώστε
να µην λαχταράει για τίποτα πολύ. Από την αρχή κιόλας ήµουν ανε-
ξάρτητος, µ’ έναν λάθος τρόπο. Κανέναν δεν είχα ανάγκη επειδή
ήθελα να είµαι ελεύθερος, ναι, ελεύθερος να κάνωό,τι θέλω, να δίνω
όπως θέλω, σύµφωνα πάντα µε τα κέφια µου. Τη στιγµή που προσ-
δοκούσαν ή απαιτούσαν κάτι από µένα, έκανα πίσω. Τέτοιας λογής
ήταν η ανεξαρτησία µου. Ήµουν διεφθαρµένος µ’ άλλα λόγια, από
την αρχή διεφθαρµένος. Ήταν θαρρείς κι η µάνα µου να µ’ είχε βυ-
ζάξει δηλητήριο, και µολονότι ξέκοψα από πολύ µικρός, το δηλητή-
ριο δεν έφυγε ποτέ απ’ τον οργανισµό µου. Ακόµα κι όταν η µάνα
µου µε απόκοψε, µουφάνηκε ότι επέδειξα πλήρη αδιαφορία. Τα πιο
πολλάπαιδιά εξεγείρονται, ή καµώνονται ότι εξεγείρονται, αλλά εγώ
δεν έδωσα δυάρα, ήµουνα φιλόσοφος ήδη από τα σπάργανα εγώ.
