Page 3 - Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

[ 8 ]
μέσα σε μια σκοτεινή αποθήκη, μ’ έναν σωλήνα φθορισμού να
τσιτσιρίζει από πάνω τους και το ταπ ταπ ταπ των σταγόνων της
βροχής να αντηχεί από κάπου.
«Ο κλωβός δέχεται το ηλεκτρικό φορτίο και θα το κατανείμει
ομοιόμορφα γύρω μου, δημιουργώντας ένα αρκετά μεγάλο
άνοιγμα ώστε να…»
«Ώστε τι; Να εξαφανιστείς;» φώναξε κάποιος μία σειρά πίσω
από τη δική της. «Και το παιδί μου μπορεί να το κάνει αυτό χρη-
σιμοποιώντας το κουτί με τα ταχυδακτυλουργικά του κόλπα».
Κάποιος γέλασε μέσα στο πλαστικό ποτήρι του καφέ.
«Όχι» είπε ο άντρας από τη σκηνή. Η Άννα είχε ξεχάσει πά-
λι τ’ όνομά του. Συμβουλεύτηκε το T-Pad με τις σημειώσεις της.
Γουολντστάιν. Μέχρι και τ’ όνομα ήταν σαχλό.
«Όχι!» επανέλαβε έντονα και το γέλιο σταμάτησε. «Δεν είναι
παιδικό τρικ!»
Η Άννα σήκωσε το χέρι της. «Κύριε Γουολντστάιν;»
«Εεε… ναι;»
«Λέτε δηλαδή ότι θα εξαφανιστείτε;»
Ο Γουολντστάιν κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. «Θα με-
ταφερθώ κάπου αλλού για διάστημα μικρότερο του ενός λεπτού».
«Θα μεταφερθείτε; Πού ακριβώς;»
Ο Γουολντστάιν χαμογέλασε κι έδιωξε απ’ το πρόσωπό του
μερικά φριζαρισμένα γκρίζα τσουλούφια, αποκαλύπτοντας τα
ορθάνοιχτα –σαν παιδιού– μάτια του πίσω απ’ τους γυαλιστερούς
φακούς των γυαλιών του. «Σε μια άλλη στιγμή στον χρόνο» ανήγ-
γειλε με δραματικό ύφος.
Η Άννα άκουσε κάποιον πίσω της να σέρνει την καρέκλα του
πάνω στο κρύο τσιμέντο, να ψελλίζει «Ηλίθιε» και αμέσως μετά
να φεύγει από την αίθουσα. Γύρω της άκουγε κι έβλεπε τους
υπόλοιπους δημοσιογράφους να σαλεύουν αμήχανα.
Στον χρόνο; Ο φουκαράς που φαινόταν να τα έχει χαμένα τούς