[ 12 ]
ζωή θα του φερθεί καλά, πράγμα που διαόλιζε τον διερμη
νέα. Και τώρα έκρινε πως έπρεπε να σταματήσουν εδώ, στην
άκρη του πουθενά. Το ένστικτό του δεν λάθευε ποτέ, ξέκοψε
τη συζήτηση, με την ευγένεια του ανθρώπου που ξέρει πως
θα γίνει το δικό του.
Λίγο καιρό μετά, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα η φωτο
γραφία του ανταποκριτή. Μέρες στο νερό, το πτώμα του εί
χε ασπρίσει.
Οι τοπικές αρχές αμέσως κατάλαβαν πως έβαλαν μπελά στο
κεφάλι τους. Αμερικανός, ανταποκριτής του CBS, δέκα μέρες
εξαφανισμένος. Τον βρήκε ένας βαρκάρης στον Θερμαϊκό, πε
νήντα απλωτές απ’τον ΛευκόΠύργο. Οβαρκάρης είχε δει σκο
τωμένους στον πόλεμο, είχε θάψει ανθρώπους με τα χέρια του,
όμως δεν αντίκρισε ποτέ του πνιγμένο. Το πτώμα έπλεε γαλή
νιο. Χάδι το κύμα, απείραχτα τα ρούχα, αίμα πουθενά. Αυγά
σουπιάς κάλυπταν τα μάτια του νεκρού.
Τα μάτια τρώνε πρώτα
,
θυμήθηκε οβαρκάρης, έτσι τουλάχιστον έλεγαν οι παλιοί, κου
βέντες της ταβέρνας, όταν περίσσευε το κρασί.
Χέρια και πόδια δεμένα χαλαρά με καραβόσκοινο, ρού
χα που φώναζαν ξένος. Τέτοιο σακάκι δεν έβρισκες στη Σα
λονίκη, ύφασμα γερό, κομμένο και ραμμένο με φροντίδα
ράφτη που δεν γνώρισε πόλεμο, ανέμελες λεπτομέρειες στα
τελειώματα, χαμένο ύφασμα στα σκέρτσα της τσέπης. Και το
πουκάμισο ανοιχτό στο στέρνο,
κρίμα το παλικάρι
, σκέφτηκε
