[ 20 ]
– Ήρθε η μαμά σου αποδώ. Της είπα ότι δεν διαβάζεις.
Κόλλησα τα μάτια στο πάτωμα.
– Πρόσθεσα ότι ο βαθμός σου θα είναι αξιοπρεπής, για
τί οι εξωσχολικές γνώσεις σου είναι αξιομνημόνευτες, παρό
τι συχνότατα χαώδεις και ασύνταχτες. Όμως αποκλείω να
γράψεις επιτυχώς στις εξετάσεις. Με ενημέρωσε ότι αυτό
είναι απόφασή σου.
Παύση.
– Η μητέρα σου διαφωνεί, αλλά αυτό, προς στιγμήν, εί
ναι αδιάφορο. Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί έχεις παραι
τηθεί από την προσπάθεια να περάσεις στο πανεπιστήμιο;
–Δεν θέλω να υποστώ τη δοκιμασία, απάντησα όσο πιο
αδιάφορα γινόταν.
– Δηλαδή δεν αντέχεις, επέμεινε.
– Προτιμώ να πηδήξω από το μπαλκόνι, έκανα πνιχτά.
– Καλώς, είπε και μου γύρισε την πλάτη.
Πέρασαν μέρες. Πέμπτη πρωί, στο τρίτο διάλειμμα, το μεγά
λο, που διαρκεί ένα ολόκληρο τέταρτο, ο Σουκ ζήτησε ξανά
να με δει. Με έζωσαν τα φίδια. Τον βρήκα στην αυλή, κοντά
στην μπασκέτα. Παρακολουθούσε τις πάσες, τις ντρίπλες, τα
τρίποντα. Βαριόταν και το έδειχνε. Έκανε νόημα να πάμε πα
ραπέρα.
– Σου αρέσει το βιβλίο; ρώτησε.
Μάλλον τον κοιτούσα σαν βλάκας, γιατί έκανε την κίνη
