J O N E S B O
14
τόσο γεμάτη με χαρτιά, κασέτες και σκουπίδια, που ο Χάρι
στριμώχτηκε στο πίσω κάθισμα.
«Πρέπει να είσαι Αβορίγινας» είπε όταν έστριψαν στον
αυτοκινητόδρομο.
«Δεν έπεσες έξω, αστυνόμε» απάντησε ο Κένσινγκτον και
τον κοίταξε από το καθρεφτάκι.
«Στη Νορβηγία σάς λέμε Αυστραλονέγρους».
Ο Κένσινγκτον συνέχισε να τον κοιτάζει από το καθρεφτά-
κι. «Αλήθεια;»
Ο Χάρι άρχισε να νιώθει αμήχανα. «Εεε… θέλω να πω ότι
οι πρόγονοί σου δεν ήταν κατάδικοι που στάλθηκαν εδώ από
την Αγγλία πριν από διακόσια χρόνια» είπε απολογητικά για
να δείξει πως, εν πάση περιπτώσει, είχε τουλάχιστον κάποιες
γνώσεις για την ιστορία της χώρας.
«Έχεις δίκιο, Χόλι, οι πρόγονοί μου ήταν λίγο νωρίτερα
εδώ. Σαράντα χιλιάδες χρόνια, για την ακρίβεια». Ο Κένσιν-
γκτον χαμογέλασε στο καθρεφτάκι.
Ο Χάρι σκέφτηκε ότι έπρεπε να το βουλώσει για λίγο.
«Κατάλαβα
.
Λέγε με Χάρι».
«ΟΚ, Χάρι. Είμαι ο Άντριου».
Ο Άντριου μιλούσε ασταμάτητα σε όλη τη διάρκεια της δια-
δρομής. Οδήγησε τον Χάρι ως το Κινγκς Κρος, ξεναγώντας
τον συγχρόνως. Αυτή ήταν η περιοχή του Σίδνεϊ με τα κόκκινα
φανάρια καθώς και κέντρο διακίνησης ναρκωτικών και, κατ’
επέκταση, όλων των άλλων σκοτεινών και παράνομων δοσο-
ληψιών της πόλης. Ένα στα δύο σκάνδαλα είχε σχέση με κά-
ποιο κακόφημο ξενοδοχείο ή στριπτιζάδικο που βρισκόταν σε
αυτό το τετραγωνικό χιλιόμετρο.
«Φτάσαμε» είπε ο Άντριου και σταμάτησε απότομα στο
κράσπεδο του πεζοδρομίου, πετάχτηκε έξω και έβγαλε τη
βαλίτσα του Χάρι από το πορτμπαγκάζ. «Θα τα πούμε αύ-
ριο» πρόσθεσε και εξαφανίστηκε μαζί με το αυτοκίνητο.
