Το χέρι που κινεί τα νήαμτα - page 8

G I L L I A N F L Y N N
14
Το πιάσατε το νόημα. Αυτή ήταν η βασική ιστορία.
Αποδώ και πέρα συνεχίζεις αναλόγως. Καταλαβαί-
νεις εύκολα αν ο άλλος θέλει το παραμύθι ότι τα
καταφέρνεις με την αξία σου, οπότε: εγώ ήμουν από
τους αριστούχους σε ένα δημόσιο πειραματικό σχο-
λείο πολύ μακριά από το κέντρο (όντως ήμουν, αλ-
λά εδώ το ζήτημα δεν είναι η αλήθεια) και η μαμά
χρειαζόταν χρήματα για βενζίνη για να με πηγαινο-
φέρνει (στην πραγματικότητα έπαιρνα μόνη μου τρία
λεωφορεία). Ή, αν ο άλλος θέλει να ακούσει μια
ιστορία τύπου καταραμένο-κράτος, τότε: έπασχα
από μια σπάνια ασθένεια (που της δίναμε το όνομα
του εκάστοτε μαλάκα γκόμενου της μάνας μου –
σύνδρομο Τοντ-Τάικον, νόσος Γκρέκορι-Φίσερ) και
το κόστος των φαρμάκων μου μας είχε τσακίσει
οικονομικά.
Η μαμά μου ήταν πονηρή, αλλά τεμπέλα. Εγώ
ήμουν πολύ πιο φιλόδοξη. Είχα πολλές αντοχές και
καθόλου εγωισμό. Στα δεκατρία μου την ξεπερνού-
σα στη ζητιανιά κατά εκατοντάδες δολάρια την ημέ-
ρα και όταν έγινα δεκάξι την παράτησα κι αυτήν
και τους λεκέδες της και την τηλεόρασή της –ναι,
1,2,3,4,5,6,7 9,10
Powered by FlippingBook