G I L L I A N F L Y N N
10
να δύο εβδομάδες διακοπές τον χρόνο και δεν δού-
λευα ποτέ στις γιορτές, γιατί η μαλακία τις γιορτές
είναι θλιβερό πράγμα για κάθε άνθρωπο. Λοιπόν,
τρία χρόνια έχω υπολογίσει ότι μας κάνουν 23.546
μαλακίες. Γι’ αυτό μην ακούτε τη σκύλα τη Σαρντέλ
που λέει πως παραιτήθηκα γιατί δεν είχα ταλέντο.
Παραιτήθηκα γιατί, όταν τραβάς 23.546 μαλα-
κίες σε μια περίοδο τριών ετών, το σύνδρομο καρ-
πιαίου σωλήνα το έχεις στο τσεπάκι.
Εγώ μπήκα στο επάγγελμα έντιμα. Ίσως,
φυσιο-
λογικά
είναι πιο σωστό να πω. Μεγάλωσα εδώ στην
πόλη με μια μητέρα μονόφθαλμη (έτσι θ’ αρχίζουν
τα απομνημονεύματά μου) που δεν ήταν μια καλή
κυρία. Δεν είχε πρόβλημα με τα ναρκωτικά, ούτε
πρόβλημα με το ποτό, είχε πρόβλημα με τη δουλειά.
Ήταν η μεγαλύτερη τεμπέλα που έχω γνωρίσει. Δύο
φορές την εβδομάδα παίρναμε τους δρόμους στο
κέντρο της πόλης και ζητιανεύαμε. Η μαμά σιχαινό-
ταν την ορθοστασία γι’ αυτό είχε αναπτύξει μια
σχετική στρατηγική. Μαζεύουμε όσο πιο πολλά μπο-
ρούμε, όσο πιο σύντομα γίνεται και μετά γυρίζουμε
σπίτι για να φάμε κέικ μαρμπρέ παρακολουθώντας
στην τηλεόραση ριάλιτι με υποθέσεις διαιτησίας σε
