Θαύματα
J
ΠΟΙΟΣ ΕΊΜΑΙ
; Και πώς, αναρωτιέμαι, θα τελειώσει αυτή
η ιστορία;
Ο ήλιος έχει ανατείλει κι εγώ κάθομαι δίπλα σ’ ένα
παράθυροπου έχει θολώσει απ’ τηνανάσαμιαςπερασμένης
ζωής. Είμαι χάρμα οφθαλμών αυτό το πρωί: δύο πουκάμι
σα, χοντρό παντελόνι, ένα κασκόλ τυλιγμένο δύο φορές
γύρω από τον λαιμό μου, χωμένο μέσα σε ένα χοντρό που
λόβερ, που μου έπλεξε η κόρη μου πριν από τριάντα γενέ
θλια. Ο θερμοστάτης στο δωμάτιό μου είναι ρυθμισμένος
στο τέρμα και μια μικρή σόμπα εσωτερικού χώρου βρίσκε
ται ακριβώς πίσω μου. Κροταλίζει και τρίζει και ξερνάει
καυτό αέρα σαν δράκος των παραμυθιών, και πάλι όμως
το σώμα μου τρέμει από ένα ρίγος που δεν θα μ’ αφήσει
ποτέ, ένα ρίγος που εδώ και ογδόντα χρόνια κρυφοσερνό
ταν. Ογδόντα χρόνια, σκέφτομαι μερικές φορές, και παρά
το ότι έχω αποδεχτεί την ηλικία μου, με εκπλήσσει ακόμη
το γεγονός ότι δεν έχω καταφέρει να ζεσταθώ από τότε
που πρόεδρος ήταν ο Τζορτζ Μπους. Αναρωτιέμαι αν
νιώθουν το ίδιο όλοι οι άνθρωποι της ηλικίας μου.
