Page 9 - ΥΠΟΘΕΣΗ ΡΟΖΙ

G R A E M E S I M S I O N
18
βυζιά». Για την ακρίβεια, τα στήθη της δεν ήταν μεγαλύτερα από
μιάμιση σταθερή απόκλιση από το μέσο μέγεθος για το βάρος
της, και επ’ ουδενί τόσο προεξέχον χαρακτηριστικό ώστε να την
αναγνωρίσω. Ήταν περισσότερο θέμα ανάδειξης και έκθεσης,
αποτέλεσμα της ενδυματολογικής της επιλογής, που φαινόταν
εξαιρετικά βολική γι’ αυτό το ζεστό απόγευμα του Γενάρη.
Πρέπει να την κοίταζα αρκετή ώρα προκειμένου να επιβε-
βαιώσω την ταυτότητά της, γιατί με κοίταξε περίεργα.
«Πρέπει να είσαι η Τζούλι» είπα.
«Μπορώ να βοηθήσω;»
Ωραία. Πρακτικός άνθρωπος. «Ναι. Μπορείς να μου δείξεις
πού είναι το καλώδιο VGA. Παρακαλώ».
«Α» είπε. «Θα είστε ο καθηγητής Τίλμαν. Πολύ χαίρομαι που
τα καταφέρατε».
Έτεινε το χέρι της προς το μέρος μου, αλλά με μια κίνηση
αρνήθηκα να της δώσω το δικό μου. «Το καλώδιο, παρακαλώ.
Είναι 6:58».
«Ηρεμήστε» είπε. «Ποτέ δεν αρχίζουμε πριν από τις εφτά και
τέταρτο. Θέλετε έναν καφέ;»
Γιατί ο κόσμος δεν εκτιμά καθόλου τον χρόνο των άλλων;
Τώρα αναπόφευκτα θα κάναμε ψιλοκουβέντα. Θα μπορούσα να
έχω περάσει αυτά τα δεκαπέντε λεπτά κάνοντας αϊκίντο.
Μέχρι τότε είχα εστιάσει στην Τζούλι και στην οθόνη στο μπρο-
στινό μέρος της αίθουσας. Κοιτάζοντας ολόγυρα συνειδητο-
ποίησα ότι δεν είχα προσέξει δεκαεννιά ανθρώπους. Ήταν παιδιά,
αγόρια κατά κύριο λόγο, καθισμένα στα έδρανα. Προφανώς έπα-
σχαν από σύνδρομο Άσπεργκερ. Σχεδόν ολόκληρη η βιβλιογραφία
εστιάζει στα παιδιά.
Ωστόσο, παρά το πρόβλημά τους, αξιοποιούσαν καλύτερα τον