Y Π Ο Θ Ε Σ Η Ρ Ο Ζ Ι
15
επικρίνει για τυχόν κοινωνικά σφάλματα. Είναι δύσκολο να κάνεις
συζήτηση ενώ ταυτόχρονα αναρωτιέσαι αν κοιτάζεις στο σωστό
σημείο του σώματός της, αλλά εγώ την κοίταζα ίσια στα διοπτρο-
φόρα μάτια της, όπως με είχε συμβουλέψει ο Τζιν. Αυτό είχε
αποτέλεσμα να αστοχήσω κάποιες φορές κατά τη διάρκεια του
φαγητού, κάτι που όμως δεν φάνηκε να προσέχει. Αντιθέτως,
κάναμε μια πολύ παραγωγική συζήτηση για τους αλγόριθμους
προσομοίωσης. Ήταν τόσο ενδιαφέρουσα! Ήδη έβλεπα πιθανό-
τητα μόνιμης σχέσης.
Ο σερβιτόρος έφερε τον κατάλογο με τα επιδόρπια και η Ελί-
ζαμπεθ είπε: «Δεν μου αρέσουν τα ασιατικά γλυκά».
Αυτή ήταν, σαφώς, μια παράλογη γενίκευση, που βασιζόταν
στην περιορισμένη εμπειρία της, και ίσως θα έπρεπε να μου είχε
κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Ωστόσο, μου έδωσε την ευ-
καιρία να κάνω μια ευφάνταστη πρόταση.
«Μπορούμε να πάρουμε παγωτό από απέναντι» είπα.
«Καταπληκτική ιδέα. Αρκεί να έχουν βερίκοκο».
Σε αυτήν τη φάση υπολόγιζα ότι τα πήγαινα καλά, και δεν μου
πέρασε από το μυαλό ότι η προτίμησή της για το βερίκοκο θα
αποτελούσε πρόβλημα. Έκανα λάθος. Το παγωτατζίδικο είχε τε-
ράστια ποικιλία γεύσεων, αλλά τους είχε τελειώσει το βερίκοκο.
Εγώ πήρα ένα χωνάκι με δύο μπάλες, η μία σοκολάτα τσίλι και η
άλλη γλυκόριζα, και ρώτησα την Ελίζαμπεθ ποια ήταν η δεύτερη
αγαπημένη γεύση της.
«Αν δεν έχουν βερίκοκο δεν θα πάρω».
Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Όλα τα παγωτά έχουν στην
ουσία την ίδια γεύση, λόγω του ότι παγώνουν τους γευστικούς
μας κάλυκες. Αυτό ισχύει ιδιαιτέρως για τις γεύσεις φρούτων.
Της πρότεινα να πάρει μάνγκο.
1,2,3,4,5 7,8,9,10,11,12