Y Π Ο Θ Ε Σ Η Ρ Ο Ζ Ι
19
χρόνο τους σε σχέση με τους γονείς τους που επιδίδονταν σε
άσκοπο κουβεντολόι. Τα περισσότερα χειρίζονταν φορητούς υπο-
λογιστές. Υπολόγισα τις ηλικίες τους ανάμεσα σε οχτώ και δεκα-
τρία. Ευχόμουν να πρόσεχαν στα μαθήματα φυσικών επιστημών,
καθώς το υλικό μου προϋπέθετε καλή γνώση οργανικής χημείας
καθώς και της δομής του DNA.
Συνειδητοποίησα ότι δεν είχα απαντήσει στην πρόταση για
καφέ.
«Όχι».
Δυστυχώς, λόγω της αργοπορημένης απάντησης, η Τζούλι
είχε ξεχάσει ήδη την ερώτηση. «Δεν θέλω καφέ» της εξήγησα.
«Ποτέ δεν πίνω καφέ μετά τις 3:48 μ.μ. Δημιουργεί προβλήματα
στον ύπνο. Η επίδραση της καφεΐνης διαρκεί τρεις με τέσσερις
ώρες, έτσι είναι ανεύθυνο να σερβίρεις καφέ στις 7:00 μ.μ. εκτός
κι αν σκοπεύει κανείς να μείνει ξύπνιος μετά τα μεσάνυχτα. Πράγ-
μα που σημαίνει ότι δεν θα κοιμηθεί αρκετά σε περίπτωση που
κάνει μια συμβατική δουλειά». Προσπαθούσα να αξιοποιήσω τον
χρόνο της αναμονής δίνοντας πρακτικές συμβουλές, αλλά απ’
ό,τι φαινόταν εκείνη προτιμούσε να συζητήσουμε ασήμαντα θέ-
ματα.
«Καλά είναι ο Τζιν;» ρώτησε. Επρόκειτο, προφανώς, για μια
παραλλαγή της πιο κοινής στάνταρ αλληλεπίδρασης που είναι το
«Τι κάνεις;».
«Καλά είναι, ευχαριστώ» είπα, προσαρμόζοντας τη συμβατική
απάντηση στο τρίτο ενικό.
«Α» έκανε η Τζούλι. «Νόμιζα πως ήταν άρρωστος».
«Ο Τζιν χαίρει άκρας υγείας, αν εξαιρέσει κανείς το ότι είναι
υπέρβαρος. Πήγαμε για τρέξιμο σήμερα το πρωί. Απόψε έχει
ραντεβού, και αν ήταν άρρωστος δεν θα μπορούσε να πάει».
1,2,3,4,5,6,7,8,9 11,12