T O N Y P A R S O N S
24
Κάπου κοντά, άκουσα μια γυναίκα να βρίζει. Ήταν μια μι-
κροκαμωμένη ξανθιά κοντά στα σαράντα. Νέα, αλλά όχι και
κανένα κοριτσάκι. Η επιθεωρητής Πατ Γουαϊτστόουν, επικεφαλής
της έρευνας στην Υπηρεσία Ανθρωποκτονιών. Το αφεντικό μου.
Φορούσε ένα πουλόβερ με ταράνδους. Χριστουγεννιάτικο δώρο.
Κανείς δεν έχει στην γκαρνταρόμπα του πουλόβερ με ταράνδους
από προσωπική επιλογή. Ο γιος της θα της το ’χε πάρει, σκέφτη-
κα. Δώρο-καλαμπούρι του πιτσιρικά. Η Γουαϊτστόουν ανέβασε
τα γυαλιά της που είχαν γλιστρήσει στην άκρη της μύτης της.
«Χτυπήθηκε αξιωματικός!» φώναξε. «Τραύμα στην κοιλιακή
χώρα!»
Κοίταξα απ’ την άκρη του περιπολικού και είδα την ένστολο
αξιωματικό να κείτεται ανάσκελα καταμεσής του δρόμου, καλώ-
ντας αδύναμα σε βοήθεια και κρατώντας σφιχτά την κοιλιά της.
Με τη φωνή της να σβήνει στον αψεγάδιαστο γαλάζιο ουρανό.
«Όχι, Θεέ μου… σε παρακαλώ, Χριστέ μου…»
Πόση ώρα είχε περάσει απ’ τη στιγμή που είχε δεχτεί τα
πυρά; Τριάντα δεύτερα; Πολύς χρόνος με μια σφαίρα στα σωθι-
κά. Ζωή ολόκληρη.
Υπάρχει λόγος για τον οποίο τα περισσότερα τραύματα από
πυρά στην κοιλιακή χώρα είναι θανατηφόρα ενώ τα περισσότερα
τραύματα στην ίδια περιοχή από μαχαίρι δεν είναι. Η λάμα κα-
ταφέρει το τραύμα σε ένα μεμονωμένο σημείο, σε αντίθεση με
τη σφαίρα που εξοστρακίζεται στο εσωτερικό της κοιλιάς, κατα-
στρέφοντας ό,τι διαπερνά στο διάβα της. Αν το μαχαίρι δεν πε-
τύχει αρτηρία ή έλικα του εντέρου, και προλάβεις να εισαχθείς
στο χειρουργείο εγκαίρως, και εφόσον αποφύγεις τη μόλυνση
–παρότι οι περισσότεροι κακοποιοί δεν είναι αρκούντως ευσυ-
νείδητοι ώστε να αποστειρώνουν τα εργαλεία τους προτού σε
μαχαιρώσουν–, έχεις μεγάλες πιθανότητες επιβίωσης.
Αλλά η σφαίρα στην κοιλιά είναι καταστροφική για τον ορ-
