Page 9 - Το κορίτσι που εξαφανίστηκε

Τ Ζ Ι Λ Ι Α Ν Φ Λ Ι Ν 18
τούντρα φορτωμένη ωμό κρέας από γιακ και κουμπιά για να τα
ανταλλάξει προκειμένου να αποσπάσει κάτι από την Έιμι.
Η Έιμι δεν ήθελε να γνωρίσει την οικογένειά μου, δεν ήθελε
να γνωρίσει τον τόπο όπου γεννήθηκα, αλλά παρ’ όλα αυτά, για
κάποιον λόγο, εγώ πίστευα ότι ήταν καλή ιδέα να μετακομίσου-
με εκεί.
Η πρωινή ανάσα μου ζέστανε το μαξιλάρι. Άλλαξα θέμα στο
μυαλό μου. Σήμερα δεν ήταν μέρα για αυτομαστίγωμα ή μετα-
μέλεια, ήταν μέρα για δράση. Αποκάτω άκουγα έναν ήχο που
είχα σχεδόν ξεχάσει: η Έιμι ετοίμαζε πρωινό. Ξύλινα ντουλάπια
χτυπούσαν (μπαμ-μπαμ!), πράγματα κουδούνιζαν μέσα σε με-
ταλλικά δοχεία και γυάλινα βάζα (ντινγκ-ντινγκ!), μεταλλικά
και σιδερένια κατσαρολικά ξεδιαλέγονταν (κλανγκ-κλανγκ!).
Μια γαστρονομική ορχήστρα συντονιζόταν κι ετοιμαζόταν με
θόρυβο κι ορμή για το φινάλε: μια φόρμα για κέικ έπαιξε ντραμς
κυλώντας στο πάτωμα και χτύπησε στον τοίχο σαν κύμβαλο.
Κάτι εντυπωσιακό δημιουργούνταν, πιθανόν μια κρέπα, γιατί οι
κρέπες είναι κάτι ιδιαίτερο, και σήμερα η Έιμι θα ήθελε να ετοι-
μάσει κάτι ιδιαίτερο.
Ήταν η επέτειός μας. Πέντε χρόνια.
Πήγα ξυπόλυτος ως την άκρη της σκάλας και με τα δάχτυλα
των ποδιών μου να βουλιάζουν μες στην παχιά μοκέτα που η
Έιμι σιχαινόταν για λόγους αρχής στάθηκα και αφουγκράστηκα,
ενώ προσπαθούσα να αποφασίσω αν ήμουν έτοιμος να κατέβω
να συναντήσω τη γυναίκα μου. Η Έιμι ήταν στην κουζίνα και δεν
είχε ιδέα για τον δισταγμό μου. Σιγοτραγουδούσε έναν σκοπό
μελαγχολικό και γνώριμο. Προσπάθησα να καταλάβω τι ήταν –
ήταν κανένα φολκ τραγούδι; Μήπως κανένα νανούρισμα;– και
μετά συνειδητοποίησα ότι ήταν το τραγούδι από το M.A.S.H. Το
Suicide is painless. Κατέβηκα τα σκαλιά.
Κοντοστάθηκα στο κατώφλι και βάλθηκα να παρατηρώ τη
γυναίκα μου. Τα ξανθά μαλλιά της ήταν μαζεμένα –η αλογοου-