Page 10 - Το κορίτσι που εξαφανίστηκε

Τ Ο Κ Ο Ρ Ι Τ Σ Ι Π Ο Υ Ε Ξ Α Φ Α Ν Ι Σ Τ Η Κ Ε 19
ρά της κουνιόταν χαρωπά πέρα δώθε σαν σχοινάκι– και πιπι-
λούσε αφηρημένη το καμένο δάχτυλό της, ενώ συνέχιζε να σιγο-
τραγουδάει. Τραγουδούσε σχεδόν ψιθυριστά γιατί ήταν ασυνα-
γώνιστη στην κατακρεούργηση στίχων. Όταν τα είχαμε πρωτο-
φτιάξει, είχαμε πετύχει ένα τραγούδι των Genesis στο ραδιόφω-
νο που έλεγε: «Μοιάζει να ’χει το αόρατο άγγιγμα, ναι». Και η
Έιμι αντ’ αυτού τραγούδησε «Παίρνει το καπέλο μου και το
βάζει στο πάνω ράφι». Όταν τη ρώτησα πώς γινόταν να νομίζει
ότι οι στίχοι ήταν έστω και λίγο, ελάχιστα, μιαν ιδέα, σωστοί,
μου είπε ότι πάντα πίστευε πως η γυναίκα στο τραγούδι αγα-
πούσε τον άντρα γιατί του έβαζε το καπέλο του στο πάνω ράφι.
Τότε κατάλαβα ότι μου άρεσε, ότι μου άρεσε πολύ, το κορίτσι
που είχε μια εξήγηση για τα πάντα.
Υπάρχει κάτι το ενοχλητικό στο να ανακαλείς μια ζεστή ανά-
μνηση και να νιώθεις παγωνιά.
Η Έιμι περιεργαζόταν την κρέπα που τσιτσίριζε στο τηγάνι
κι έγλειψε κάτι από τον καρπό της. Είχε ύφος θριαμβεύτριας,
ύφος συζύγου. Αν την έπαιρνα στην αγκαλιά μου, σίγουρα θα
μύριζε μούρα και ζάχαρη άχνη.
Όταν με είδε να στέκομαι εκεί με το βρόμικο μποξεράκι μου
και τα μαλλιά μου όρθια σαν του Heat Miser,* έγειρε στον πάγκο
της κουζίνας και είπε: «Γεια σου, όμορφε».
Χολή και τρόμος ανέβηκαν στον λαιμό μου και σκέφτηκα:
Εντάξει, πάμε.
Άργησα πολύ να πάω στη δουλειά. Η αδερφή μου κι εγώ κάναμε
κάτι ανόητο όταν μετακομίσαμε εδώ. Κάναμε αυτό που πάντα
συζητούσαμε. Ανοίξαμε μπαρ. Δανειστήκαμε λεφτά από την Έι-
μι, 80.000 δολάρια, που κάποτε δεν ήταν τίποτα για εκείνη,
* Χαρακτήρας από την αμερικανική παιδική τηλεταινία The Year Without a
Santa Claus (1974). Ο Heat Miser είναι νευρικός αλλά άκακος. Τα μαλλιά του,
που μοιάζουν με φλόγες, συμβολίζουν πιθανόν τη θερμοκέφαλη φύση του. Η
τηλεταινία ήταν βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο της Phyllis McGinley.