A R N A L D U R I N D R I D A S O N
12
Όταν έκανε νόημα στο περιπολικό, αυτό σταμάτησε εκεί κοντά.
Δύο αξιωματικοί βγήκαν έξω, κοίταξαν προς το μέρος της και
την πλησίασαν.
Έμειναν σιωπηλοί πάνω από τον σκελετό για πολλή ώρα,
ώσπου ένας απ’ αυτούς σκούντηξε ένα πλευρό με το πόδι του.
«Λες να ψάρευε;» ρώτησε τον συνάδελφό του.
«Σε βάρκα, εννοείς;»
«Ή να πλατσούρισε ως εδώ».
«Έχει μια τρύπα» τους είπε εκείνη κοιτώντας μία τον έναν
και μία τον άλλον. «Στο κρανίο».
Ο ένας αξιωματικός έσκυψε πάνω από τον σκελετό.
«Μάλιστα» είπε.
«Μπορεί να έπεσε από τη βάρκα και να έσπασε το κεφάλι
του» πιθανολόγησε ο συνάδελφός του.
«Είναι γεμάτο άμμο» είπε ο πρώτος.
«Μήπως να ειδοποιήσουμε το Τμήμα Εγκληματολογικών
Ερευνών;» πρότεινε ο άλλος.
«Δεν είναι στην Αμερική οι περισσότεροι;» είπε ο συνάδελ
φός του κοιτάζοντας προς τον ουρανό. «Σε ένα συνέδριο εγκλη
ματολογίας;»
Ο άλλος αξιωματικός έγνεψε καταφατικά. Έμειναν πάλι για
λίγο αμίλητοι πάνω από τα οστά, ώσπου ο ένας στράφηκε προς
τη γυναίκα.
«Πού έχει πάει όλο το νερό;» τη ρώτησε.
«Υπάρχουν διάφορες θεωρίες» απάντησε εκείνη. «Τι θα κά
νετε; Εγώ μπορώ να γυρίσω στο σπίτι μου;»
Αφού αντάλλαξαν ματιές, οι δύο αξιωματικοί σημείωσαν το
όνομα της γυναίκας και την ευχαρίστησαν, χωρίς να απολογη
θούν που την είχαν και περίμενε. Δεν την πείραξε. Δεν βιαζόταν
άλλωστε. Ήταν μια όμορφη μέρα και θα την απολάμβανε ακό
μα περισσότερο συντροφιά με το βαρύ κεφάλι της δίπλα στη
