A R N A L D U R I N D R I D A S O N
8
πλέον, δεν ήταν και στα καλύτερά της. Μπροστά απ’ τα μάτια
της περνούσαν νοερά σφυριά και σπιρτόκουτα. Δεν μπορούσε
να συγκεντρωθεί. Οι σκέψεις της ήταν σκόρπιες και δυσκολευό
ταν να τις βάλει σε τάξη.
Μάλλον επειδή δεν είχε συνέλθει ακόμη από το μεθύσι της
προηγούμενης νύχτας. Είχε σχεδιάσει να περάσει τη μέρα στο
σπίτι, αλλά μετά είχε αλλάξει γνώμη και είχε πάει στη λίμνη.
Είχε πείσει τον εαυτό της ότι έπρεπε να ελέγξει τα όργανα.
Ήταν επιστήμονας. Πάντα ήθελε να γίνει επιστήμονας και ήξε
ρε ότι έπρεπε να παρακολουθεί προσεκτικά τις μετρήσεις. Όμως
είχε έναν τρομερό πονοκέφαλο και οι σκέψεις της δεν πατούσαν
στη λογική. Το προηγούμενο βράδυ, η Εθνική Υπηρεσία Ενέρ
γειας είχε διοργανώσει την ετήσια χοροεσπερίδα της κι εκείνη,
όπως το συνήθιζε μερικές φορές, είχε πιει πολύ.
Σκέφτηκε τον άντρα που ήταν στο σπίτι της, ξαπλωμένος
στο κρεβάτι της, και κατάλαβε ότι εξαιτίας του είχε φύγει και
είχε τραβηχτεί ως τη λίμνη. Δεν ήθελε να βρίσκεται εκεί όταν
θα ξυπνούσε και ήλπιζε πως, μέχρι την ώρα που θα επέστρεφε,
αυτός θα είχε φύγει. Είχε έρθει στο διαμέρισμά της μετά τον
χορό. Δεν ήταν και καμιά συναρπαστική περίπτωση· όπως και
όλοι οι άντρες που είχε γνωρίσει μετά το διαζύγιό της. Της
μιλούσε σχεδόν αποκλειστικά για τη συλλογή του από σιντί και
συνέχισε ακάθεκτος για πολλή ώρα αφότου εκείνη έπαψε να
προσποιείται ότι τον άκουγε με ενδιαφέρον. Έπειτα αυτή απο
κοιμήθηκε σε μια πολυθρόνα στο καθιστικό. Όταν ξύπνησε, είδε
ότι εκείνος την είχε βάλει στο κρεβάτι και κοιμόταν δίπλα της
με το στόμα ανοιχτό, φορώντας ένα μικροσκοπικό σώβρακο και
μαύρες κάλτσες.
«Άμεση Δράση» είπε μια φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής.
«Γεια σας. Ήθελα να αναφέρω ότι βρήκα κάποια οστά»
δήλωσε. «Κι ένα κρανίο με μια τρύπα».
