9
10
Μια ιστορία που ψάχνει το τέλος της
Ο
νομάζομαι Κώστας Παπαδόπουλος και ψάχνω επειγό-
ντως τον Πελέ μου.
Μισό, να σας τα πω με τη σειρά. Εγώ, λοιπόν, βαριέμαι τα
πάντα εκτός από την μπάλα. Το 90% των αγοριών το ίδιο θα
σας έλεγε. Γνωστά πράγματα. Όμορφα και τακτοποιημένα,
όσο οι μεγάλοι δεν ανακατεύονται στα ματς και στους αγώ-
νες μας.
Γιατί πού ακούστηκε να χώνει τη μύτη της μια θεολόγος
στις υποθέσεις της μπάλας; Ε, λοιπόν, αυτό συμβαίνει τώρα
στο δικό μου γυμνάσιο. Η θεολόγος μας αποφάσισε να ορ-
γανώσει ένα γελοίο πρωτάθλημα για όλα τα σχολεία της
γειτονιάς. Όπου, λέει, η «εθνική» ομάδα του κάθε σχολείου
θα έχει μαθητές από όλες τις τάξεις. Με κλήρωση, είπε, θα
τους επιλέξουμε. Για να συσφίξουμε τις σχέσεις μας. Με
συγχωρείτε τώρα, αυτό δε θα είναι «Εθνική Γυμνασίου» θα
είναι «Εθνική Τσίου». Τέλος πάντων, εγώ δεν έχω πρόβλη-
μα να παίζω με το πρωτάκι. Είμαι 1,75, πάω Γ΄ Γυμνασίου και
ναι, δεν έχω πρόβλημα να δίνω πάσες στον Μαρτινίδη της
Α΄ Γυμνασίου που είναι 1,60. Όχι, όχι, δεν είμαι ρατσιστής,
δεν είμαι μπούλης (δεν κάνω bullying εννοώ), δεν πειράζω
τα ζώα, κλείνω τις βρύσες και λοιπά και λοιπά. Στο σχολείο
μάς έχουν ταράξει στα προγράμματα για όλα αυτά.
Μία φορά μόνο, σε μια προπόνηση, μου ξέφυγε και είπα
τον Μαρτινίδη στούμπο. Δε φταίω. Είχε πάρει την μπάλα με
τα χέρια του και έτρεχε το άτομο. Μιλάμε, νόμιζε ότι έπαιζε
άλλο παιχνίδι, τίποτα μήλα ή κορόιδο, κάτι τέτοιο. Τέλος
πάντων, του ζήτησα συγγνώμη. Σωστός ο Παπαδόπουλος
πάντα.
Αλλά έχω κι εγώ τα όριά μου. Θέλω να κάνω προπονήσεις
με τη δική μου μπάλα. Με τον Πελέ μου. Έτσι τη λένε τη
δικιά μου. Την καταδικιά μου μπάλα. Η σχέση μας είναι…
πώς να το πω; Δε θέλω να μιλάω γι’ αυτό. Είναι ιερός ο Πελέ
μου. Για τα ιερά πράγματα δε μιλάς. Τα νιώθεις, τα φυλάς
σαν φυλαχτό και τα προστατεύεις από τα πολλά λόγια.
Εγώ λοιπόν φροντίζω να κάνουμε τις προπονήσεις μας
με τον Πελέ μου. «Να, έφερα την μπάλα μου για εφεδρική»
λέω στον γυμναστή μας, και καταλήγουμε να παίζουμε με
τον Πελέ μου… Και πετάω. Σκοράρω κατά συρροή. Ασίστ
και ντρίπλες αριστοτεχνικά, τι να λέμε τώρα. Δε χορταίνω
να με βλέπω. Ενώ χωρίς αυτόν… είμαι για κλάματα.
Σκέφτηκα για το πρωτάθλημά μας να κάνω μια μικρή ζα-
βολιά. Τη μέρα που θα κληρωθούμε να παίξουμε εμείς, να
μπάσω τον Πελέ μου στο γήπεδο. Έτσι, χωρίς κανείς να το
πάρει είδηση, μια μικρή αλλαγή μπάλας και, οπ, παίζουμε με
τον Πελέ.
Όλα καλά. Το αμάρτημα παραγράφεται, γιατί είναι για την
ομάδα, ε; Όχι για μένα.
Αλλά σήμερα συνέβη το δράμα. Ο Πελέ άφαντος! Τον
έφερα στο σχολείο, στην προπόνηση, και εξαφανίστηκε.
Πήγα να τον μαζέψω, να γυρίσουμε σπίτι, και δεν ήταν αυ-
τός. Ήταν μια κοινή μπάλα. Έφαγα τον κόσμο,
έψαξα όλο το σχολείο. Πουθε-
νά. Παίζεται η τιμή μου, παί-
ζεται η υπόληψή μου. Πώς θα
γίνω ήρωας χωρίς τον Πελέ;
Ποιος τον πήρε; Μήπως ο Μαρ-
τινίδης, που τον είπα στούμπο;
Και αύριο μεθαύριο κατεβαίνωστο
γήπεδο. Και στις κερκίδες θα είναι και η Κλεμε-
ντίνη, εκείνη η καινούρια με τα μπλε μάτια.
Πού είναι ο Πελέ, οέο;
Η
Ελένη Σβορώνου
είναι υπεύθυνη Περιβαλλοντικής
Εκπαίδευσης στο WWF Ελλάς. Παράλληλα, γράφει για παιδιά
και νέους, διδάσκει δημιουργική γραφή σε σεμινάρια
για μικρούς και μεγάλους και εμψυχώνει παιδαγωγικά
εργαστήρια για τη φύση και τον πολιτισμό. Το βιβλίο της
Σκοράροντας στον Σκορπιό
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
. Τρέξε στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο για να
το αποκτήσεις και να μάθεις όλες τις περιπέτειες που έζησαν
ο ήρωάς μας και η μπάλα του, ο Πελέ, στο σχολικό πρωτά-
θλημα ποδοσφαίρου!
Η Ελένη Σβορώνου έγραψε μία ιστορία... χωρίς τέλος!
Ο Πελέ χάθηκε, ο αγώνας πλησιάζει και... η συγγραφέας μάς άφησε στα κρύα του λουτρού. Ποιος πήρε τον Πελέ;
Θα βρει την αγαπημένη του μπάλα ο Κώστας; Και αν δεν τη βρει, πώς θα παίξει στον αγώνα;
Θέλουμε να απαντήσεις εσύ σ' αυτές τις ερωτήσεις –και σ' όποιες άλλες σου έρχονται στο μυαλό– και να γράψεις
το τέλος της ιστορίας. Αν θέλεις, μπορείς να μας στείλεις το τέλος σου στη διεύθυνση Τ.Θ. 21001, 11410 Αθήνα
ή στο e-mail
και, πού ξέρεις, ίσως το δεις δημοσιευμένο!
