ΗΡΩΕΣ
θΕΟΙ
ΤΕΡΑΤΑ
ΚΑΙ
Είμαστε οι θεοί του Ολύμπου. Λένε πολλά για μας. Ότι μοιάζουμε πολύ με τους ανθρώπους,
ότι έχουμε πολλές από τις αδυναμίες και τα ελαττώματά τους, ότι είμαστε αθάνατοι, ότι έχουμε
υπερφυσικές δυνάμεις και άλλες πολλές αλήθειες, αλλά και φήμες και υπερβολές. Γι’ αυτό
αποφασίσαμε να γράψουμε ο καθένας από μας το δικό του, θεϊκό βιβλίο, ώστε να μάθουν
όλοι ποιοι ακριβώς είμαστε εμείς που κατοικούμε στο πιο ψηλό και το πιο όμορφο
βουνό της Ελλάδας.
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:
Κώστας Πούλος •
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ:
Σοφία Παπαδοπούλου
Αναζήτησε στα βιβλιοπωλεία
τα βιβλία του νέου κύκλου
της σειράς
Μυθολογικά Παραμύθια:
Είμαι θεός / Είμαι θεά
• Είμαι η Αθηνά
• Είμαι ο Ποσειδώνας
Γίνε
πράκτορας
του
πλανήτη
Αγαπημένε Πράκτορα του Πλανήτη,
Σου γράφω με συνταρακτικά νέα! Τόσο συνταρακτικά,
που αν σκύψεις λίγο πιο κοντά πάνω από τις λέξεις
της στήλης αυτής, θα δεις πως κάποιες γραμμές δεν
είναι ίσιες! Είναι τρεμουλιαστές! Γιατί λοιπόν
έχουμε ταρακουνηθεί έτσι όλοι στη μυστική υπηρεσία
της Περιβαλλοντοπόλ; Διότι, αγαπημένε, από τα άδυ-
τα της παρανομίας έχει αναδυθεί ένας νέος πανούρ-
γος, ένας κακός που πλέον έχει τον τίτλο του Νού-
μερο 1 καταζητούμενου της Περιβαλλοντοπόλ, ο Ιβάν
Φον Βαμπάουερ!
Μη! Μην επαναλάβεις το όνομά του. Ας τον λέμε απλά
Ιβάν, για να μην τρομάξει κανένας ανυποψίαστος...
Και ποιο είναι το ύπουλο πλάνο του, αναρωτιέσαι;
Άσ’ τα. Μπλε το πλάνο και κατάμαυρο. Μπλε, διότι
έχει να κάνει με τις θάλασσές μας, και μαύρο γιατί,
αν πετύχει, σκούρο θα είναι το μέλλον μας...
Έχεις σκεφτεί ποτέ πως η θάλασσα είναι πολύτιμη;
Όχι μόνο για να κάνουμε βουτιές και μακροβούτια το
καλοκαίρι, αλλά και για το καλό όλου του πλανήτη
μας; Ε, λοιπόν, και να μην το είχες σκεφτεί εσύ,
το σκέφτηκε ο Ιβάν! Κατάλαβε, βλέπεις, πως 72% της
Γης καλύπτεται από ωκεανούς και θάλασσες. Σχεδόν
όλος ο πλανήτης μας είναι νερό. Και σου λέει ο πα-
μπόνηρος: «Χμ, πώς να καταστρέψω τον κόσμο, άραγε;
Α, ναι! Θα ξεκινήσω από τη θάλασσα, αφού είναι τό-
σο μεγάλη! Γιούπι!». (Μπορεί να μην τα είπε ακριβώς
έτσι, αλλά, τέλος πάντων, καταλαβαίνεις τι εννοώ.)
Έχει εξαπολύσει λοιπόν τέσσερα τέρατα στα βάθη των
ωκεανών και μόνο οι Πράκτορες του Πλανήτη μπορούν
να τον σταματήσουν! Ξέρεις το όνομα του πρώτου τέ-
ρατος και γιατί κινδυνεύει η θάλασσα από αυτό;
Θα σου το εμπιστευτώ εδώ, αλλά γραμμένο σε κώδικα!
Θα χρειαστείς έναν καθρέφτη για να διαβάσεις το
μήνυμα...
Το ’πιασες; Εσύ πρέπει να σώσεις τη θάλασσα λοιπόν! Θα βρεις
όλες τις λεπτομέρειες της αποστολής σου στο νέο βιβλίο
Πρά-
κτορες του Πλανήτη: Τα Τέρατα των Ωκεανών
, που κυκλοφορεί
στις 8 Ιουνίου. Θα το κρύψουμε σε όλα τα βιβλιοπωλεία.
Με τη βοήθειά σου, είμαι σίγουρη ότι οι Πράκτορες θα κατατρο-
πώσουν τον Ιβάν και τα τέσσερα τέρατα που απειλούν την πολύ-
τιμη θάλασσα.
Δέχεσαι την άκρως απόρρητη αποστολή;
Μην αργείς!
Διοικητής Δ.
Η ΨΑΡΟΣΚΟΥΠΑ! Ένα τεράστιο τέρας,
που αδειάζει τη θάλασσα απο ψάρια,
με ρυθμό που αυτά δεν προλαβαίνουν
να την ξαναγεμίσουν. Σταματήστε την
Ψαρόσκουπα, αλλιώς θα ερημώσουν οι
θάλασσες!
*
Το μήνυμα γράφει:
«Η ΨΑΡΟΣΚΟΥΠΑ! Ένα τεράστιο τέρας, που αδειάζει τη θά-
λασσα από ψάρια, με ρυθμό που αυτά δεν προλαβαίνουν να την
ξαναγεμίσουν. Σταματήστε την Ψαρόσκουπα, αλλιώς
θα ερημώσουν οι θάλασσες!».
Αθηνά (Ας μιλήσω πρώτη εγώ...)
Στον ελεύθερο χρόνο μου πιο πολύ θέλω να γνέθω και να υφαίνω. Ειδικά
στην υφαντική είμαι πραγματική θεά! Καμιά γυναίκα δεν τόλμησε να παραβγεί
μαζί μου, εκτός από μία: την Αράχνη, την κόρη του Ίδμονα από τη Λυκία. «Και τι εί-
ναι η θεά Αθηνά μπροστά μου!» έλεγε η φαντασμένη σε όσους πήγαιναν να θαυμά-
σουν τα υφαντά της. Ντύθηκα, λοιπόν, γριούλα, πήρα μερικές κουκουβάγιες μαζί
μου και πεταχτήκαμε ως τη Λυκία. Έπρεπε να συμβουλέψω τη μικρή υφάντρα να μην
τα βάζει με τους θεούς. Αυτή όμως δεν ήθελε να ακούσει τίποτα. Μου έδειξε μάλιστα
κι ένα χαλί, το πιο καλό της, που παρίστανε τους θεούς. Όλα ήταν με μαστοριά ιστο-
ρημένα με κόκκινες και πορφυρές κλωστές πάνω στο πανί. Έβγαλα τότε κι εγώ ένα
δικό μου υφαντό, φτιαγμένο με τ’ ουρανού τα σύννεφα, χίλιες φορές πιο καλό από
το δικό της. Ζωγράφισα τον αγώνα μου με τον Ποσειδώνα πάνω στον βράχο της
Ακρόπολης. Έφτιαξα μια όμορφη ελιά, και παραδίπλα μια πηγή κι ένα όμορφο
άλογο. Στις άκρες σκόρπισα κλαδιά ελιάς. Η καημένη η Αράχνη κόντεψε να
αυτοκτονήσει από το κακό της. Τη λυπήθηκα όμως και τη μεταμόρφωσα σε
αράχνη, για να μπορεί να υφαίνει αιώνια τον ιστό της.
