9
10
Η
Βιργινία και η Καρολίνα βρέθηκαν κατά λάθος στην επάνω
ντουλάπα της γιαγιάς τους. Κατά λάθος επειδή έβαλαν
τη σκάλα, ανέβηκαν και άρχισαν να ψαχουλεύουν. Αν τις έβρι-
σκε η γιαγιά Κάρολ, θα της έλεγαν ότι για αλλού ξεκίνησαν,
δεν είχαν πρόθεση να γίνουν αδιάκριτες και βρέθηκαν εκεί
μέσα κατά λάθος. Μια χαζή δικαιολογία είναι πάντα καλύτερη
από καθόλου δικαιολογία.
Ψάχνοντας ανάμεσα στα εμπριμέ παντελόνια και τα παρ-
δαλά πουκάμισα της γιαγιάς, που ήταν κάποτε χίπισσα, βρήκαν
ένα παλιό δερματόδετο σημειωματάριο. Στην πρώτη σελίδα
έγραφε «Φάρσες, αταξίες, σκανταλιές: Οι αναμνήσεις μου από
το Σεντ Λούις». Η γιαγιά Κάρολ είναι Αμερικάνα και τρελιάρα,
αλλά οι εγγονές της δε φαντάζονταν ότι υπήρξε ένα πολύ
άτακτο και τρελιάρικο παιδί. Βασικά δεν είχαν καν σκεφτεί ότι
η γιαγιά είχε υπάρξει παιδί.
– Για να δούμε τι γράφει, πρότεινε η Βιργινία και άρχισε να
φυλλομετράει.
Σταμάτησε σε μια μεσαία σελίδα και άρχισε να διαβάζει
δυνατά ώστε να την ακούει η αδελφή της:
«Να φορέσω λουρί και να ζητήσω να με πάνε βόλτα, σαν
σκύλο.
Μια φίλη μου έκανε την αγριόγατα και μου γρατζούνισε τη
μούρη.
Να παριστάνω πως δεν ακούω τίποτα.
Γκάριζαν όλοι πάνω από το κεφάλι μου.
Να βάλω στις κούκλες μου το άρωμα της μαμάς.
Οι κούκλες μύριζαν για τρεις μήνες μαμαδίλα.
Να φορέσω τα παπούτσια του μπαμπά και να περπατήσω
στον καναπέ.
Απέδειξα, όπως στις αστυνομικές ταινίες, ότι κανένα άλλο
παπούτσι στο σπίτι δεν αφήνει τόσο μεγάλο λεκέ.
Να ρίξω νερομπογιές στον κουβά με τη σφουγγαρίστρα.
Το πάτωμα έγινε τέλειο, πολύχρωμο, αλλά άρεσε μόνο σ’
εμένα
».
Η Βιργινία δεν πίστευε στα μάτια της και η Καρολίνα δεν
πίστευε στ’ αυτιά της. Υπήρχαν εκατοντάδες φάρσες, σκαντα-
λιές και αταξίες στο σημειωματάριο της γιαγιάς. Είχε μέσα
όσα δεν πρέπει να κάνει ένα παιδί. Βεβαίως είχε και τα αποτε-
λέσματα της φάρσας, που δεν ήταν πάντα ευχάριστα, που δεν
ήταν πάντα ενδιαφέροντα. Η Βιργινία συνέχισε τη μεγαλόφω-
νη ανάγνωση:
«Να δέσω με κλωστές τα έπιπλα, σε ύψος δέκα εκατοστών,
και να σκοντάφτουν όλοι.
Ο πατέρας μου μπήκε στον γύψο με ράγισμα.
Να γεμίσω σάλια το πόμολο του ασανσέρ και να περιμένω
να το πιάσει κάποιος.
Το σάλιο στεγνώνει αμέσως (πρέπει να δοκιμάσω μύξες).
Να πλένω μόνο τα πάνω δόντια μου.
Μήπως γι’ αυτό είμαι η μόνη στην τάξη που δεν έχει φιληθεί
στο στόμα;
Να βάζω παγάκια μέσα στα ρούχα των άλλων.
Με κυνηγούσαν όλοι μαζί
».
Η Καρολίνα σκέφτηκε ότι μπορούσαν να αντιγράψουν με-
ρικές σκανταλιές και να τις κάνουν και οι ίδιες. Η Βιργινία είπε
ότι το σημειωματάριο ήταν ξεχασμένο εκεί και μπορούσαν να
το δανειστούν για να το μελετήσουν και να το επιστρέψουν
στην επόμενη επίσκεψη στο σπίτι της γιαγιάς, εκεί στην εξοχή,
στα Βίλια. Την ώρα που το συζητούσαν μπήκε η γιαγιά στο
δωμάτιο και είπε:
– Κορίτσιες, θέλω σας πω μερικά μυστικός, ξέρω ξέρω,
βρήκατε τα αταξίες μου, ελάτε να σας πω τι μπορούμε να
κάνουμε όλες μαζί.
Η Λώρη Κέζα γεννήθηκε
στο Μόντρεαλ του Καναδά.
Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία
στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας
και είναι δημοσιογράφος.
Γράφει ιστορίες για μικρούς
και μεγάλους.
Η Λώρη Κέζα έγραψε μια ιστορία… χωρίς τέλος! Τι ιδέα να
είχε η γιαγιά της Βιργινίας και της Καρολίνας; Τι μυστικά είχε να
τους πει; Θύμωσε που διάβασαν το σημειωματάριό της;
Ή μήπως θα τους δώσει δωράκια και γλυκά; Θέλουμε να
απαντήσεις εσύ σ’ αυτές τις ερωτήσεις –και σε όποιες άλλες σου
έρχονται στο μυαλό– και να γράψεις το τέλος της ιστορίας. Αν
θέλεις, μπορείς να μας στείλεις το τέλος σου στη διεύθυνση
Τ.Θ. 21001, 11410 Αθήνα ή στο e-mail:
και, πού ξέρεις, ίσως το δεις δημοσιευμένο
στην ιστοσελίδα μας!
Το βιβλίο της Λώρης Κέζα
10 μέρες
στην τρελογιαγιά
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Απόκτησέ το για να μάθεις
περισσότερα για τις τρελές περιπέτειες που
έζησαν για δέκα μέρες η Βιργινία και η Καρολίνα
παρέα με τη γιαγιά τους στα… εξωτικά Βίλια!
Μια ιστορία που ψάχνει το τέλος της
