Ο μικρός δημοσιογράφος συναντά…
Την αγαπημένη
Μαρία Αγγελίδου
Πώς αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας;
Δεν το αποφάσισα, έτυχε. Άλλα πράγματα είχα αποφασίσει να γίνω
όταν ήμουν μικρή, κάποια από τα οποία έγινα και άλλα δεν έγινα.
Πάντως συνεχώς άλλαζα, για να είμαι ειλικρινής. Όταν άρχισα να
σπουδάζω, είχα σκοπό να γίνω καθηγήτρια. Δεν έγινα όμως ποτέ,
δε δούλεψα σε γυμνάσιο ή λύκειο, παρά λίγο στο πανεπιστήμιο.
Τυχαία βρήκα μια δουλειά που μου άρεσε πάρα πολύ και που την
κάνω ακόμη, είμαι μεταφράστρια. Μου άρεσε πολύ αυτή η δου
λειά, γιατί είναι η καλύτερη δουλειά που υπάρχει. Στον δρόμο,
στην πορεία δηλαδή, έτυχε και κάποιος εκδότης από αυτούς με
τους οποίους συνεργαζόμουν λόγω της μετάφρασης, μου ζήτησε
να γράψω ένα βιβλίο για την ελληνική μυθολογία. Είναι ένα θέμα
πάρα πολύ ωραίο, εμένα μου αρέσει τρομερά, και πράγματι έψα
ξα στα βιβλιοπωλεία και δε βρήκα τότε κανένα βιβλίο μυθολογίας
για παιδιά που να μου άρεσε πραγματικά, έτσι όπως τη φανταζό
μουν εγώ, έτσι όπως θα μου άρεσε εμένα. Κι έτσι έγραψα τα βιβλία, και
ακόμη δεν έχω γίνει συγγραφέας, άμα θέλεις να σου πω όλη την αλήθεια.
Αυτό άμα θες γράψ’ το άμα θες μην το γράψεις, γιατί συνήθως αντιδρούν
όταν τους το λέω. Αλλά εγώ σου λέω την αλήθεια, επειδή με ρώτησες,
δεν είμαι συγγραφέας. Γράφω βιβλία, αλλά γράφω μόνο βιβλία που να
είναι η ιστορία σαν παραμύθι και η μυθολογία σαν παραμύθι, δε γράφω
δηλαδή γενικά και αόριστα ένα βιβλίο, ένα παραμύθι, ένα μυθιστόρημα
ή ένα διήγημα. Μπορεί να απογοητεύτηκες τώρα που σου είπα ότι δεν
είμαι συγγραφέας, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Γιατί επιλέξατε να βασιστείτε στο θέμα της ελληνικής ιστορίας;
Γιατί μ’ αρέσει τόσο πολύ η Ιστορία, γιατί έχει μέσα φοβερές ιστορίες, συναρ
παστικές, καλύτερες από πολλά βιβλία που έχω διαβάσει –μ’ αρέσει πολύ το
διάβασμα, διαβάζω πάρα πολύ– αλλά ακούω και ιστορίες, βλέπω πάρα
πολύ σινεμά, βλέπω ιστορίες. Η Ιστορία έχει τις καλύτερες ιστορίες, δυστυχώς
όμως ο τρόπος που γίνεται το μάθημα μέσα στα σχολεία την κάνει την Ιστορία
να είναι χάλια, δηλαδή
χάλια
, βαρετή, σκοτεινή, δε λέει τίποτα μέσα, μόνο
χρονολογίες, μόνο ονόματα που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, που
δεν καταλαβαίνεις τι έγινε… Δε μ’ αρέσει αυτό το πράγμα καθόλου. Δε μ’
αρέσει να μη βρίσκουν απόλαυση τα παιδιά σε αυτό το τόσο όμορφο πράγ
μα που είναι η Ιστορία και γι’ αυτό προσπαθώ να γράψω τα πράγματα με
ωραίο τρόπο, μην τυχόν και καταφέρω να αρέσουν και στους άλλους.
Εμένα από τις Ιστορίες μού άρεσαν πιο πολύ οι
Ιστορίες που τις είπε ο
πόλεμος
.
Κανονικά θα έπρεπε να κάνω και δεύτερο τόμο για τον πόλεμο. Οι ωραιό
τερες ιστορίες έχουν μέσα πόλεμο. Αυτό είναι αλήθεια. Πολύ λυπάμαι,
αλλά δεν έχω βρει καμία ωραία ιστορία που να έχει μέσα ειρήνη.
Από πού βρήκατε τις πηγές για να γράψετε αυτά τα βιβλία και πώς τις
επεξεργαστήκατε;
Όλες οι πληροφορίες που έχω μέσα σε αυτές τις ιστορίες υπάρχουν και σε
άλλα βιβλία, δεν τις έχω βγάλει από το μυαλό μου. Διαβάζοντας άλλα βι
βλία, άλλους συγγραφείς, άλλους ιστορικούς, μαθαίνω όλα όσα μπορεί να
έχουν σχέση με ένα γεγονός ή με έναν άνθρωπο. Και μετά το σκέφτομαι
όσο μπορώ περισσότερο, για να βρω απ’ όλα αυτά τα πράγματα το ωραιό
τερο, το ομορφότερο, ποιο είναι το πιο συναρπαστικό, ποιο είναι το πιο
περιπετειώδες. Μόλις το βρω, χτίζω όλη την υπόλοιπη ιστορία πάνω σε
αυτό το κομμάτι. Τη μάχη του Μαραθώνα για παράδειγμα –που σου άρεσε–
την έχουν διηγηθεί, περιγράψει, εξιστορήσει, ζωγραφίσει, αν όχι χιλιάδες,
σίγουρα εκατοντάδες άνθρωποι.
Έχω διαβάσει τουλάχιστον τρία βιβλία που
μιλάνε για τη Μάχη του Μαραθώνα.
Βλέπεις; Αν ήθελα να το κάνω ενδιαφέρον, έπρε
πε να βρω έναν καινούριο τρόπο και απ’ όλα όσα
μάζεψα, πληροφορίες, στοιχεία που να έχουν
κάποιο ενδιαφέρον γι’ αυτήν τη μάχη, αυτό που
μου φάνηκε πιο ξεχωριστό ήταν ότι αυτή η μάχη
ήταν η πρώτη στην ιστορία του κόσμου που έγινε
με μεγάλη ταχύτητα, τρέχοντας. Αυτό μου φάνη
κε λοιπόν πάρα πολύ παράξενο, πάρα πολύ εντυ
πωσιακό, και είπα ότι θα στήσω όλη την ιστορία
γύρω από αυτό. Έτσι λοιπόν δουλεύω, έτσι το
επεξεργάζομαι. Το ίδιο κάνω για κάθε μία ιστορία.
Ποια ώρα της ημέρας σάς έρχεται η έμπνευση
για να γράψετε ένα βιβλίο;
Η έμπνευση… Δε δουλεύει κανείς μόνο με την έμπνευση,
πρέπει να σου πω. Η έμπνευση είναι μία στιγμή, η δουλειά
κρατάει ώρες, άρα το μεγαλύτερο κομμάτι είναι δουλειά. Η
έμπνευση μπορεί να έρθει όταν σκέφτεσαι, εκεί που κάθεσαι,
οποιαδήποτε στιγμή, αλλά κρατάει μια στιγμούλα μόνο. Δεν
μπορώ να σου πω ότι έρχεται μόνο πρωί ή μόνο βράδυ,
μπορεί να μου έρθει… Ας πούμε, η έμπνευση για τη σειρά
Το Βυζάντιο σε 6 χρώματα
μού ήρθε την ώρα που παρακο
λουθούσα ένα κονσέρτο μουσικής στη Θεσσαλονίκη και βαριόμουν του
θανατά. Κι αντί να σκέφτομαι τη μουσική που άκουγα, σκεφτόμουν τι να
κάνω, θέλω να κάνω κάτι για τo Βυζάντιο αλλά δεν ξέρω τι, κι εκεί μου
ήρθε η έμπνευση –αυτό ήταν έμπνευση– να πω ότι θα χωρίσω τη βυζαντινή
ιστορία σε έξι χρώματα. Μετά όμως άρχισε η πολλή δουλειά γύρω από
αυτό. Τι θα βάλω στο κάθε χρώμα, ποια χρώματα θα βάλω…
Όταν γράφετε το βιβλίο σας, πώς το γράφετε; Με χειρόγραφα κείμενα,
με γραφομηχανή ή με υπολογιστή;
Πολύ λυπάμαι που δεν έφερα κάτι να σου δείξω, τώρα που μου κάνεις
αυτή την ερώτηση. Στην αρχή δουλεύω πάρα πολύ καιρό χωρίς τίποτα,
χωρίς χαρτιά, χωρίς μολύβια, χωρίς υπολογιστές, μόνο σκέφτομαι την
ιστορία και τη δοκιμάζω με διάφορους τρόπους στο μυαλό μου. Μπορεί
την ώρα που τρέχω, μπορεί την ώρα που μιλάμε, μπορεί την ώρα που κάνω
βόλτες – σκέφτομαι από ποια μεριά είναι καλύτερο να την πιάσω. Όταν
φτάσουμε πια στο σημείο να γραφτεί αυτή η ιστορία, τότε παίρνω ένα τε
τράδιο με γραμμές, μεγάλο σχήμα, και σε μια σελίδα γράφω τα κύρια ση
μεία, δηλαδή πού θα τη χωρίσω, τι θα πω πρώτο, δεύτερο, τρίτο, τέταρτο,
τι θα πω τελευταίο. Μετά δίπλα σε κάθε ένα κομματάκι γράφω και τι δε
θέλω να ξεχάσω. Αφού το κάνω αυτό, μετά, κάθε μικρό τέτοιο παραγρα
φάκι το χρωματίζω με άλλο χρώμα. Είμαι λίγο ιδιότροπη και θέλω να τα
βλέπω από μακριά, να βλέπω ποιο είναι το μεγαλύτερο: το πρώτο και είναι
κόκκινο, η δεύτερη παράγραφος είναι λίγο μικρότερη και είναι κίτρινη, η
τρίτη είναι πιο μεγάλη και είναι μπλε. Κατάλαβες; Τα βλέπω από μακριά.
Και μετά αρχίζω να γράφω, στο χέρι βέβαια, και το κάνω ή με μαρκαδορά
κι ή με στυλό και με ξυλομπογιές. Αφού το κάνω αυτό, αρχίζω να γράφω
στον υπολογιστή. Παίρνω κάθε μια παράγραφο και τη γράφω μέχρι να μου
βγει έτσι όπως τη θέλω. Αλλά βγαίνει γρήγορα. Δηλαδή, σε μία δύο μέρες
τελειώνω μία ιστορία, ας πούμε τον Μαραθώνα. Τα Γαυγάμηλα άλλη μία
μέρα.
Eξαμηνιαία Εφημερίδα για παιδιά του Δημοτικού
Τεύχος 34
ο
Χειμώνας 2016-2017
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
Μαρία Γονιδάκη, Δέσποινα Δρακάκη,
Ελένη Κατσαμά, Ελένη Παπαγεωργίου,
Μάρω Ταυρή, Δαρεία Τζαννετάκη
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
Ουρανία Λυμπεροπούλου
ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ
Παιδική εφημερίδα «Παιδιά, διάλειμμα!»
Εκδόσεις
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Τ.Θ. 21001, Τ.Κ. 114 10 ΑΘΗΝΑ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Εκδόσεις
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ
ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΕΚΔΟΤΙΚH Α.Ε.
Ιπποκράτους 118, 11472 Αθήνα. Τηλ.: 211 3003500, Fax: 211 3003562. email:
Τη συνέντευξη πήρε
η Μαργκό Φραγκάκη, μαθήτρια
της Ε’ Δημοτικού
