Page 4 - Παιδική εφημερίδα - Παιδιά διάλειμμα τεύχος 27

–Παιδιά, ποιος θα έρθει στο τηλέφωνο; Σας ζητά μια
κυρία από ένα κουρείο.
ΟπαππούςΜιχάλης γνέφει με νόημαστα εγγόνια
του. Ο Πότης στέλνει τη Μηλίτσα στο ακουστικό.
Σιγά μην ασχοληθεί αυτός με τρίχες.
– Εμπρός! Ωωω! Αααα! Από το μουσείο, ε;
Ο Πότης πήδηξε σαν ελατήριο και άρπαξε το
ακουστικό. Τι κουτός που ήταν! Ο παππούς βαρια-
κούει. Γνωστό αυτό. Αρπάζει το τηλέφωνο.
– Εδώ Λαγωνίκας. Μιλάτε με τον εγκέφαλο του
γραφείου μας. Παρακαλώ, σας ακούω.
ΗΜηλίτσα δεν έχασε χρόνο. Έβαλε το τηλέφωνο
στην ανοιχτή ακρόαση:
– Ναι, ναι, από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Ε,
κοιτάξτε. Ηυπόθεση είναι λεπτή. Ίσως και αστεία. Δεν
είναι γιατηναστυνομίαβέβαια. Αλλά…εσείς…ακού-
στε.Τελευταίαβρίσκουμεένασκατουλάκιστομουσείο!
Οπαππούςπαραλίγονακατουρηθεί απόταγέλια.
Ο Πότης ανέκτησε την ψυχραιμία του. Στο κάτω κά-
τωήταν ο πρώτος τους επίσημος πελάτης. Χτύπησε
το τηλέφωνο για τα Λαγωνικάκια! Ας ήταν και για
σκατουλάκια!
– Θα έρθουμε το Σάββατο για ανακρίσεις. Άλλω-
στε είχαμε μια εργασία για το μουσείο σας και έχου-
με έρθει αρκετές φορές.Άλλη μία δε θα μας χαλάσει
καθόλου!
Ο μόνος που δεν κορόιδευε τα Λαγωνικάκια για
τη «σπουδαία υπόθεση» ήταν ο Ρεζίλης. Έπαιζε με
το πλαστικό του κόκαλο και κουνούσε την ουρά του
μπροστά στο πιατάκι του. Τον είχε κόψει λόρδα.
– Και σε ποια αίθουσα ακριβώς βρίσκετε τα πε-
ριττώματα; ρώτησε η Μηλίτσα την υπεύθυνη του
μουσείου με περισπούδαστο ύφος.
– Ελάτε μαζί μου. Να εδώ. Στην αίθουσα με τα
θηλαστικά.
Ανάμεσα στους ορνιθόρυγχους, τις τίγρεις, τους
γατόπαρδους, τους ιαγουάρους και τα λιοντάρια, οι
Λαγωνίκες φαινόντουσαν σαν νόστιμο μεζεδάκι.
Η Μηλίτσα κοίταξε όλα τα ζώα της βιτρίνας. Τα
αποτύπωσε στο μυαλό της σαν να τα ζωγράφιζε. Τα
είχε δει τόσες φορές στις τελευταίες τους επισκέψεις
για την έρευνα με τον Πότη. Περίεργο… τίποτα πα-
ράξενο δεν είχαν παρατηρήσει.
ΟΠότης βγάζει τον φακό του, πατάει ένα κουμπί
στη λαβή του και βγαίνει μια λαβίδα. Με αυτήν τσι-
μπάει διάφορααντικείμενα. Αποκόμματαεισιτηρίων,
σκόνες, ψόφια έντομα, τρίχες ξανθές, καστανές, κόκ-
κινες. Και οπ! Μια τρίχαπου κάτι του θυμίζει. Κι άλλη.
Η Μηλίτσα βγάζει το μπλοκ της και μια κόλλα.
Κολλάει τις τρίχες που συνέλεξε ο Πότης στο χαρτί.
Αχά! Αυτό είναι! Πιάνει μολύβι και συ-
μπληρώνει την εικόνα!
– Ώστε έτσι, ε; Θα λογαρια-
στούμε σπίτι! μουρμούρισε.
Μπορείς να φανταστείς
ποιος ήταν ο ένοχος που τσάκω-
σαν τα παιδιά και ποιο ήταν το
κίνητρό του;
ΜΥΡΙΖΕΙ ΜΥΣΤΗΡΙΟ.
ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΛΑΓΩΝΙΚΑ ΕΞΙΧΝΙΑΖΟΥΝ…
Όπα! Έχουμε υπόθεση εδώ! Αυτό διαπιστώνουν οΠότης και ηΜηλίτσα,
τα περίφημα λαγωνικά που «τρέφονται» με μυστηριώδεις υποθέσεις.
Βοήθησε κι εσύ! Διάβασε το περιστατικό και βρες τη λύση!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ :Ναι,ήτανοΡεζίλης!Κάθεφοράπουταπαιδιάπήγαινανστομου-
σείο για την εργασία του σχολείου, ο Ρεζίλης ήταν μαζί και άφηνε ένα σκατουλά-
κι στην αίθουσα με τα θηλαστικά. Ήθελε να πει: «Έι, εσείς! Ούτε ένας σκύλος σε αυτή τη βιτρίνα με τα θηλαστικά;».
Έφαγε μια ξυλιά για την αταξία του.
Το συρτάρι της Εύας Ιεροπούλου
Σ το συρτάρι μου έχω πολλά μπλοκάκια. Μεγάλα, μικρά, χρωματιστά, ασπρόμαυρα,
χοντρά, λεπτά, με σκληρό και μαλακό εξώφυλλο, τα πιο πολλά μου τα ’χουν φέρει
δώρο – όλοι σου φέρνουν δώρο μπλοκάκια, άμα σου αρέσει να γράφεις.
Εμένα τα μπλοκάκια μού αρέσουν πολύ, αλλά λυπάμαι να τα χαλάω. Έτσι δεν τα χρη-
σιμοποιώ και τις σημειώσεις για τα παραμύθια μου τις έχω σε άλλα χαρτιά, σκόρπια, που
κι αυτά είναι μέσα στο συρτάρι μου. Έχω μαζί και παρτιτούρες με τραγούδια, γιατί τα
παραμύθια στο συρτάρι μου βαριούνται να περιμένουν μόνα τους, με λίγη μουσική περνά
πιο εύκολα ο καιρός.
Έχω επίσης κάτι που μοιάζει με το λυχνάρι του
Αλαντίν, μια σφυρίχτρα, ένα μολύβι που
λάμπει στο σκοτάδι, ένα κουτάκι με
ρετσίνι για το δοξάρι μου κι ένα τυχερό
άσπρο πούπουλο από πάπλωμα χήνας.
Α! Παραλίγο θα ξεχνούσα το
πιο σημαντικό: έχω κι ένα μικρού-
λι κομμάτι από χειροποίητο χα-
λί. Μου το φέρανε τα ξαδέρφια
μου από το Πακιστάν και είπαν ότι
είναι ιπτάμενο. Αλλά εγώ, για να πω
την αλήθεια, δεν το έχω δει ποτέ να
πετάει.
Το συρτάρι του
συγγραφέα εί-
ναι ένας κόσμος
μαγικός. Κά-
ποιοι λένε πως
εκεί υπάρχουν
πολλές μικρές
ιστορίες, χωρίς
αρχή, μέση ή τέ-
λος, και πως κρα-
τούνται φυλακισμένοι άγνω-
στοι ήρωες και ηρωίδες. Αν
ανοίξεις το συρτάρι, τότε ξεπη-
δούν μεμιάς στον έξω κόσμο
και προσπαθούν να δραπετεύ-
σουν.
Οι ρεπόρτερ της εφημερίδας
«Παιδιά, διάλλειμα!» ξεδιαλύ-
νουν τον μύθο και φέρνουν
στο φως τα μυστικά που κρύ-
βει το συρτάρι του
συγγραφέα.
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Οι αδερφοί Λαγωνίκα
αναπνέουν μόνο με…
αστυνομικές ιστορίες.
Έχουν κληρονομήσει
το ερευνητικό δαιμόνιο
του παππού Μιχάλη,
σπουδαίου κάποτε δη-
μοσιογράφου της
ερευνητικής δημοσιο-
γραφίας.
Τις μυστηριώδεις υπο-
θέσεις που λύνουν θα
τις βρεις σε όλα τα βι-
βλιοπωλεία.
Ζήτησε τα Δεκατρία
φτερνίσματα και το
Όλα για τηφανέλα
.
Τον Ιούνιο κυκλοφο-
ρεί επίσης το Πιάστε
τους Γκραφιτάδες!
Η Ελένη Σβορώ-
νου, η συγγραφέας
των βιβλίων, μας
υπόσχεται περισσό-
τερες ιστορίες
σύντομα.
τ
ΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ
ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Η Εύα Ιεροπούλου ζει στη Θεσσαλονίκη και ασχολείται με τη διδασκαλία μουσικής
σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Έχει επίσης γράψει και βιβλία για παιδιά που σου
προτείνουμε να διαβάσεις. Είναι το Ένα παιδί παίζει με τα σύννεφα και Το παγκάκι που
ήθελε να γίνει βάρκα.