Ζώνη Σιωπής

36 T A N A F R E N C H όμως μπήκε μέσα. Στο σπίτι. Εμείς ήμασταν με το θύμα, σας περιμέναμε. Η αδερφή βρέθηκε στην πόρτα της κουζίνας πριν τη δούμε. Άρχισε να ουρλιάζει. Την οδήγησα έξω, όμως πά­ λευε… Αναγκάστηκα να της πω, ντετέκτιβ. Ήταν ο μόνος τρό­ πος να την εμποδίσω να ξαναμπεί μέσα, εκτός από το να της περάσω χειροπέδες». «Μάλιστα. Ό,τι έγινε έγινε. Μετά;» «Έμεινα έξω με την αδερφή. Ο αστυφύλακας Μάλον περί­ μενε με το θύμα μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο. Ύστερα βγήκε από το σπίτι». «Χωρίς να κάνει έρευνα;» «Μπήκα εγώ ξανά μέσα όταν βγήκε για να μείνει με την αδερφή. Ο αστυφύλακας Μάλον, κύριε, ήταν γεμάτος αίματα, δεν ήθελε να τα μεταφέρει σε όλο το σπίτι. Έκανα έναν τυπικό έλεγχο ασφαλείας, απλώς για να επιβεβαιώσω ότι δεν βρισκό­ ταν κανένας άλλος στον χώρο. Κανένας ζωντανός δηλαδή. Αφή­ σαμε τη διεξοδική έρευνα σ’ εσάς και στο Εγκληματολογικό». «Αυτό ακριβώς ήθελα ν’ ακούσω». Ύψωσα το φρύδι μου κοιτάζοντας τον Ρίτσι. Το παιδί ήταν σε εγρήγορση και ρώτησε αμέσως: «Βρήκατε κάποιο όπλο;». Ο ένστολος κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. «Μπορεί όμως να βρίσκεται εκεί. Κάτω απ’ το σώμα του άντρα ή… οπουδήποτε. Όπως είπα, προσπαθήσαμε να μην πειράξουμε τον χώρο περισσότερο απ’ όσο έπρεπε». «Κάποιο σημείωμα μήπως;» Κι άλλο αρνητικό κούνημα του κεφαλιού. Έγνεψα προς το περιπολικό. «Πώς είναι η αδερφή;» «Προσπαθήσαμε να την ηρεμήσουμε κάπως, και κατά δια­ στήματα το καταφέρναμε, όμως κάθε φορά…» Ο ένστολος έριξε ένα αποκαμωμένο βλέμμα προς το περιπολικό πάνω από