Basic HTML Version
ΦΗΜΕΣ: ΚΡΑΣΙ, ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΒΑΓΚΝΕΡ
[27]
φός άνθρωπος στην Αθήνα, δήλωνε σε όποιον ήταν διατεθειμένος να
τον ακούσει (συμπεριλαμβανομένων και των δικαστών που τον κατα
δίκασαν) πως ήταν ο πιο σοφός άνθρωπος απλώς επειδή γνώριζε ότι
ήταν εντελώς αδαής. Κι ενώ ο παραλληλισμός του Νίτσε με τον Σω
κράτη κάθε άλλο παρά μετριοπαθής μπορεί να χαρακτηριστεί, από
την άλλη μεριά και η δήθεν μεγαλομανία μετά βίας μπορεί να ονομα
στεί «τρέλα».
Λένε πως όταν βρισκόταν στο Τορίνο, τον Ιανουάριο του 1889, ο
Νίτσε «αποτρελάθηκε» βλέποντας κάποιον να δέρνει το άλογό του.
Προχώρησε προς το άλογο, προσπάθησε να το προστατεύσει αγκα
λιάζοντάς το, κι έχασε τις αισθήσεις του. Όταν αργότερα τον μετέφε
ραν εκεί όπου έμενε, ο Νίτσε έγραψε μερικά παράξενα γράμματα σε
φίλους του, οι οποίοι, λόγω αυτών, ανησύχησαν για την πνευματική
του υγεία. Το γράμμα που οδήγησε στον εγκλεισμό του σε ίδρυμα
απευθυνόταν στον Γιάκομπ Μπούρκχαρτ, συνάδελφο του Νίτσε την
εποχή που δίδασκε κλασική φιλολογία στη Βασιλεία. Αυτό το γράμ
μα, με ημερομηνία 6 Ιανουαρίου 1889, ξεκινούσε ως εξής:
Αγαπητέ Καθηγητά,
Τελικά, μάλλον προτιμώ περισσότερο να είμαι καθηγητής στη Βα
σιλεία παρά ο Θεός· αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω τολμήσει να
σπρώξω τον προσωπικό μου εγωισμό στ’ άκρα, μέχρι του σημείου
να παραιτηθώ για χάρη του από τη δημιουργία του κόσμου. Βλέ
πετε, πρέπει κανείς να κάνει θυσίες με όποιον τρόπο και όπου κι
αν ζει [...].
4
Ο Μπούρκχαρτ καταστενοχωρήθηκε διαβάζοντας τον Νίτσε να
γράφει ως Θεός-Δημιουργός, που καταπνίγει τον εγωισμό του προκει
4
Επιστολή του Νίτσε στον Γιάκοµπ Μπούρκχαρτ, 6 Ιανουαρίου 1889, από
το
ΦΝ
, σ. 684.