Ο άλλος γιός

11 O Α Λ Λ Ο Σ Γ Ι Ο Σ Τα αγόρια πρότειναν τον Λόρδο Νέλσον. Το ενυδρείο με τα ζωντανά ψάρια και τους αστακούς τούς άρεσε πολύ. Τους αρνήθηκε, ήθελε να καθίσει έξω, αδιαφορώντας για την εποχή και τον δροσερό προς ψυχρό καιρό. Πήγαν σε ένα μαγαζί σε μια μικρή πλατεία, όπου σύχναζε. Υπήρχε πολυκοσμία και ο Εντουάρντο με τα παιδιά κάθισαν σε ένα από τα τραπέζια στην εξωτερική πλευρά. Ο Χασάνι δύο τραπέζια παρακάτω. Ο Εντουάρντο έκανε νόημα στον σερβιτόρο και του ζήτησε τα συνηθισμένα, δύο πορτοκαλάδες και έναν καφέ, όταν χτύ- πησε το κινητό που είχε στην τσέπη του παντελονιού. «Sí?» Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν η Άνχελα, του είπε ότι θα αργούσε, ότι ο εκτιμητής θα πήγαινε σε λίγο στο σπίτι τους και ότι ο Εντουάρντο θα έπρεπε να του ανοίξει. Είχαν συζητήσει να μετακομίσουν σε μεγαλύτερο σπίτι. Τώρα θα έπαιρναν μια εκτίμηση για το σπίτι που είχαν και θα εξέταζαν τις δυνατότητές τους. Ο Εντουάρντο ήθελε να γίνει αυτή η αξιολόγηση. Αλλά ήθελε επίσης να καθίσει λίγο ακόμα εκεί έξω. «Εντάξει» είπε και έκλεισε. Έκανε νόημα στον Χασάνι για να τραβήξει την προσοχή του. «Πήγαινε στο σπίτι με τα παιδιά και άνοιξε την πόρτα σε αυτόν που θα έρθει να κάνει την εκτί- μηση του σπιτιού. Εγώ θα έρθω μετά». Τα αγόρια διαμαρτυρήθηκαν, αλλά ο Εντουάρντο δεν τα άκουγε. Ήθελε να είναι τα παιδιά μαζί με τον Χασάνι, πάντα, το είχε συνηθίσει πια. Αν και δεν κινδύνευαν άμεσα από κάτι συγκεκριμένο, ο Χασάνι αποτελούσε μια επιπρόσθετη ασφά- λεια. Τα αγόρια έφυγαν από εκεί με τον Χασάνι και εξαφανίστηκαν στο βάθος της πλατείας. Ο Εντουάρντο τα κοίταζε καθώς απο- μακρύνονταν, χαμογελώντας για τη στάση του σώματός τους, η οποία φανερά μαρτυρούσε ότι ένιωθαν πως είχαν αδικηθεί. Και