Ο «ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ»
46
ματα κι επικλήσεις, αλλά και άγριες προσταγές λίγο πριν τον μοιραίο παφλασμό
και τη γαλήνη που ακολουθεί όλες τις τελετές του βίαιου θανάτου.
Για πολλά χρόνια στον Βόσπορο, απέναντι από τον πύργο του Λέανδρου και
κάτω από τα τείχη που περιέκλειαν τους κήπους του παλατιού, μπορούσε να δια-
κρίνει κανείς το πλαγιαστό επίπεδο του θανάτου απ’ όπου οι δήμιοι έριχναν στη
θάλασσα τις άπιστες οδαλίσκες.
Πιο εκεί, κάτω από τα δέντρα της περιοχής των «Γλυκών νερών» ο υποψια
σμένος επισκέπτης μπορούσε να παρατηρήσει όλα εκείνα τα απόκρυφα και μυ-
στηριακά καταφύγια όπου κατά καιρούς μια κάποια «ακόλαστος σουλτάνα επέ-
βαλλεν εις τους στιγμιαίους ευνοουμένους της τον έρωτα όστις ετελείωνε με τον
θάνατόν των» αφού προηγουμένως του στερούσε κάθε ικμάδα ζωής.
Ακόλαστοι σουλτάνοι, άπιστες οδαλίσκες, ερωτικές λάμιες και μαινάδες και
μαζί ατέλειωτες ιστορίες έρωτα, αγάπης, πόνου, αίματος και ποταμοί δακρύων.
Η Ντορίνα Κλίφτον Νηβ, που έζησε είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια στην Κων-
σταντινούπολη, γράφει ότι δεν υπήρχε ομορφότερο θέαμα στον κόσμο από την
εικόνα που παρουσίαζε η «Βασιλεύουσα» για εκείνον που θα την προσέγγιζε
από τη μεριά της θάλασσας. καθώς θα την έβλεπε να αναδύεται από τα απα-
στράπτοντα νερά του Βοσπόρου, με τους επτά λόφους της να στέφονται από
τζαμιά με ογκώδεις τρούλους, περιβαλλόμενα από οξυκόρυφους μιναρέδες, και
τα μαρμάρινα ανάκτορα κτισμένα κλιμακωτά μέχρι την άκρη της Προποντίδας
και του Κεράτιου και με κάποια τμήματα από τα περίφημα Παλαιά Τείχη της
στο βάθος...
Αυτή λοιπόν ήταν η Κωνσταντινούπολη στα χρόνια της βασιλείας του Αβδούλ
Χαμίτ, με κάθε πύλη, κάθε τζαμί, κάθε πλατεία της να παραπέμπει άλλοτε σε μια
ανελέητη σφαγή, άλλοτε σε έναν ανεκπλήρωτο παθιασμένο έρωτα ή ένα θαύμα κι
άλλοτε σε ένα αξεδιάλυτο μυστήριο, σε ένα σουλτανικό κατόρθωμα ή ακόμη και
στη μυστηριώδη ερωτική ιστορία μιας αδηφάγας σουλτάνας.
* * *
Αργά το βράδυ ο σιδηροδρομικός σταθμός στην περιοχή του Σιρκετζή ως πέρα στη
θάλασσα κι από εκεί ως την αγορά του Μισίρι με διάχυτες στην ατμόσφαιρα όλες
τις εξωτικές μυρωδιές της Ανατολής έδειχνε άδειος κι εφιαλτικός. Όσα νυχτερινά
δρομολόγια ήταν προγραμματισμένα είχαν ακυρωθεί από το απόγευμα και κάθε
ζωή και κίνηση εξοβελίστηκε. Όσοι τολμούσαν να ξεμυτίσουν διώχνονταν ή το έβα-
ζαν στα πόδια μόλις διαπίστωναν τον κίνδυνο από τους ελλοχεύοντες στρατιώτες,
που δεν είχαν σε τίποτα να σε πυροβολήσουν, να σε τρυπήσουν με τις ξιφολόγχες
ή, στην καλύτερη περίπτωση, να σε σπάσουν στο ξύλο.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός της Κωνσταντινούπολης κάλυπτε έναν αχανή πα-