Ο «ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ»
44
Όλοι σχεδόν οι σκύλοι ανήκουσιν εις την φυλήν των μανδροσκύλων ή των λυκοσκύλων
και έχουσι πολλά τα παρεμφερή προς τον λύκον και προς την αλώπεκα ή μάλλον προς
ουδέν ζώον έχουσί τι το παρεμφερές αλλ’ είναι φρικώδη προϊόντα διασταυρώσεων τυ-
χαίων, με χρώματα παρδαλά, μεγάλοι ως οι λεγόμενοι σκύλοι των σφαγείων και τόσον
ισχνοί ώστε δύναταί τις να αριθμήση τα πλευρά των εξ αποστάσεως δέκα βημάτων,
αληθή λείψανα του λιμού, του πολέμου και της πλανίτιδας Αφροδίτης.
Ένα άλλο καθημερινό φαινόμενο της Κωνσταντινούπολης ήταν «τα απειρά-
ριθμα αυτής παντοειδή πτηνά». Τζαμιά, παλιά τείχη, άλση, κήποι, παλάτια και
νεκροταφεία αντηχούσαν από τον καθημερινό εωθινό τους, καθώς οι Τούρκοι
έτρεφαν επίσης μεγάλη «συμπάθειαν και σέβας» γι’ αυτά.
Αλλά στα χρόνια εκείνα η κατάσταση με τα πουλιά όπως και με τα σκυλιά
φαίνεται πως είχε φτάσει στο απροχώρητο.
Τα στρουθία εισπηδώσι τολμηρώς εις τας οικίας και λαμβάνωσι την τροφήν από τας
χείρας των γυναικών και των παιδίων, αι χελιδόνες πηγνύουσι τας φωλεάς των υπέρ
τας θύρας των καφενείων και υπό τους θόλους των αγορών. Τα περιστέρια κατ’ ανα-
ρίθμητα σμήνη διατηρούμενα εξ ιδιωτικών και σουλτανικών δωρημάτων σχηματίζουσι
λευκάς και μαύρας ανθοδέσμας περί τας κορωνίδας των θόλων και περί τους εξώστας
των μιναρέδων. Οι γλάροι περιίπτανται εορτασίμως πέριξ των καϊκίων, χιλιάδες δε
τρυγόνων τελούσι τους έρωτάς των μεταξύ των κοιμητηρίων. Περί το Επταπύργιον
κρώζουσιν οι κόρακες και περιστρέφονται οι ιέρακες ενώ κοπάδια αλκυόνων υπάγουν
και έρχονται εις την Μαύρην θάλασσα και τον Μαρμαράν, οι δε πελαργοί κλώζουσιν
επί των θολίσκων των ερημικών μαυσωλείων. Διά τον Τούρκον έκαστον των πτηνών
τούτων έχει ιδίαν σημασίαν ή μακαρίαν τινά αρετήν.
1
Χ
ίλιες και μία ιστορίες
Για εκατοντάδες χρόνια οι ευρωπαίοι περιηγητές έσπευδαν να απεικονίσουν με
τους χρωστήρες τους τις αμέτρητες ειδυλλιακές απόψεις που παρουσίαζε η Κων-
σταντινούπολη από τη μεριά της θάλασσας ή από τους γύρω λόφους. Ύστερα
έπαιρναν σειρά οι γέφυρες, οι δρόμοι, τα κάστρα, τα τζαμιά και οι εκκλησίες της,
οι πλατείες, τα μνημεία αλλά και σκηνές και εικόνες από τους δρόμους, τα δημό-
σια λουτρά, την καθημερινή ζωή των σαραγιών και οι χαρακτηριστικοί τύποι και
πεχλιβάνηδες της πλατείας. Η Κωνσταντινούπολη αποτελούσε από μόνη της το
1. Βλ. «Κωνσταντινούπολις, εκ των του Εδμόνδους δε Αμίκις. Μετάφρασις εκ του ιταλικού της
δεκάτης εκδόσεως», περιοδικό
Εστία
(1880-1881).