Ο «ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ»
42
Όλη η απέραντος κατατομή της Σταμπούλ αποχωρίζεται από του ουρανού μετά το-
σαύτης ευκρινείας γραμμών και τοσαύτης ζωηρότητος χρωμάτων, ώστε θα ηδύνατό
τις να αριθμήση έναν έναν όλους τους μιναρέδες, όλους τους οβελίσκους, όλας τας
κυπαρίσσους. Το χρυσούν Κέρας και ο Βόσπορος προσλαμβάνουσι τότε θαυμαστόν τι
θαλάσσιον χρώμα, ο δε ουρανός το χρώμα του αμεθύστου προς ανατολάς, αναφλέγεται
πέριξ της Σταμπούλ, βάπτων τον ορίζοντα με απείρους αποχρώσεις φωτός ροδοχρόου
και ανθρακοχρόου, όπερ ανάγει την διάνοιαν εις την πρώτην ημέραν της δημιουργίας.
Η Σταμπούλ σκοτίζεται, ο Γαλατάς χρυσούται και το Σκούταρι προσβαλλόμενον υπό
του δύοντος ηλίου σπινθηρίζει όλον εκ των υέλων του και η πόλις φαίνεται ως παραδι-
δομένη εις τας φλόγας. Είναι δε αύτη η ωραιοτέρα στιγμή διά να παρατηρήση τις την
Κωνσταντινούπολιν.
Έλαμπε τώρα από τη μία έως την άλλη της άκρη η Πόλη, η ξακουστή και πε-
ρίβλεπτη μέσα στους αιώνες, καθώς αναδυόταν φρεσκολουσμένη και ντροπαλή
σαν άλλη οδαλίσκη μέσα από τα χρυσάφια και τις πορφύρες του δειλινού γεμάτη
προκλήσεις και μυστικά. Ξαναφάνηκε ο πύργος του Γαλατά, ξέκρινε το Πέραν με
τις μεγάλες και βαριές οικοδομές του, γέμισε χρυσό φως το «αυλάκι» του Χρυσού
Κέρατος· φάνηκε σε όλο το μεγαλείο της η πόλη των πόλεων, η Κωνσταντινούπολη
των δύο ηπείρων και με τις τρεις παραλίες που δεν φαινόταν να έχει ούτε αρχή
ούτε τέλος.
Βρόμικοι χαμάληδες, καϊκτσήδες, ξυπόλυτοι νερουλάδες και έμποροι κάθε
δουλειάς του ποδαριού ξαναγύρισαν στα πόστα τους φωνάζοντας και δημιουρ-
γώντας μια πρωτόφαντη χλαλοή. Ζωντάνεψαν τα καφενεία, ξαναβγήκαν στους
δρόμους τα παιδιά και τα ξακουστά σκυλιά της Κωνσταντινούπολης, κοπάδια
από καλοθρεμμένα κι άλλα αχαμνά ζώα, που καταβρόχθιζαν με αλόγιστη βου-
λιμία ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, καθαρίζοντάς την από τις τόσες βρομιές που
σάπιζαν στους δρόμους της, ως άλλοι απρόσκλητοι οδοκαθαριστές.
Αυτές οι αμέτρητες συμμορίες των αδέσποτων σκυλιών, μαζί μ’ εκείνες των
ξυπόλυτων παιδιών κυριαρχούσαν στους δρόμους και τις γειτονιές της Κωνστα-
ντινούπολης εδώ και δεκαετίες ή ακόμη και αιώνες. Οι πρώτες διεκδικούσαν τον
έλεγχό τους προσφέροντας τα περιττώματά τους ως πρώτη ύλη για τα αμέτρητα
ταμπάκικα στις παρυφές της παραλίας. Με αυτό τον τρόπο είχαν διεκδικήσει και
είχαν καταφέρει να κυριαρχήσουν στους δρόμους, τις πλατείες, τα στενά, όπως
κάνουν ακόμη και σήμερα οι εκατοντάδες μαϊμούδες που, ως ιερά ζώα, λυμαίνο-
νται πολλές από τις πόλεις των Ινδιών και του Νεπάλ.
Αλίμονο στα μέλη της σκυλίσιας συμμορίας που θα τύχαινε να αμφισβητήσουν
ή να καταπατήσουν τα δικαιώματα της άλλης. Τα άγρια αλυχτήματα, τα ουρλια-
χτά πόνου και οι οδομαχίες ήταν φαινόμενο καθημερινό. Με το τέλος τους κατα-
γράφονταν νικητές, νικημένοι, τραυματίες και ακρωτηριασμένοι που για μέρες θα