Ο «ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ»
40
Τα δύο πρώτα βαγόνια διαφέρουν από το τελευταίο. Δεν είναι ούτε απλά,
ούτε ταπεινά και συνηθισμένα. Οι σουλτανικοί τουγράδες, οι διασταυρωμένες
πορφυρές σημαίες από οπάλιο και οι πολεμοχαρείς θυρεοί της Οθωμανικής αυτο-
κρατορίας αποτελούν το σήμα κατατεθέν για τους επιβάτες τους.
Παρά την εξωτερική επίσημη εμφάνιση και την εσωτερική πολυτέλεια είναι
δυο βαγόνια-φυλακή. Δυο βαγόνια-κελιά. Και ο συρμός είναι ένας συρμός αιχμα-
λωσίας που αιωρείται πάνω σε ράγες αφήνοντας πίσω του ένα θλιμμένο τρίξιμο
γεμάτο παράπονο. Σαν βαθύς στεναγμός και μαζί βογκητό ανθρώπου που βασα-
νίζεται και υποφέρει.
Ο συρμός είχε ξεκινήσει σχεδόν μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα από τη γραμ-
μή πρώτης προτεραιότητας του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού της περιο-
χής Σιρκετζή στην Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με την απόρρητη διαταγή του
Γενικού Στρατιωτικού Επιτελείου του νεοτουρκικού κομιτάτου που είχε γίνει
γνωστή αργά το απόγευμα, όλη η περιοχή έπρεπε να αδειάσει από κάθε τροχο-
φόρο και να απαγορευτεί κάθε κίνηση γύρω από το σταθμό σε ακτίνα μερικών
χιλιομέτρων. Στους αρμόδιους του σταθμού, στον γερμανό διευθυντή και στον
βοηθό του ειπώθηκε ότι θα πραγματοποιούνταν η αναχώρηση ενός πολύ σημα-
ντικού προσώπου, ενός αξιωματούχου της σουλτανικής αυλής με προορισμό τη
Θεσσαλονίκη.
Από τη μια στιγμή στην άλλη όλοι οι δρόμοι που οδηγούσαν στον σιδηροδρο-
μικό σταθμό άδειασαν από το πλήθος των αργόσχολων, τα καταστήματα και τα
παραμάγαζα έκλεισαν, οι πλανόδιοι πωλητές απομακρύνθηκαν, τα φώτα έσβησαν
και οι κάτοικοι της περιοχής κλειδαμπαρώθηκαν στα σπίτια τους. Ύστερα ήρθε η
σειρά της θάλασσας, που αποκλείστηκε σε αρκετό βάθος από μία αλυσίδα μικρών
πολεμικών ιστιοφόρων και ατμακάτων.
Πέρα στο βάθος και μέχρι εκεί όπου μπορούσε να φτάσει το ανθρώπινο μάτι
εξακολουθούσε να απλώνεται ράθυμη και γεμάτη μυστήριο η πόλη των πόλεων,
η άλλοτε Βασιλεύουσα των Βυζαντινών, η Κωνσταντινούπολη, με τα αναρίθμητα
τζαμιά και τους θεόρατους μιναρέδες τους, επιβλητικούς, όμοιους με πέτρινα
βέλη που έδειχναν να εξαϋλώνονται, να γίνονται ένα με τα πρώτα σκοτάδια της
νύχτας. Στις αιχμηρές κορυφές τους οι μπρούντζινες ημισέληνοι άστραφταν πα-
ράξενα κάτω από τη φωτοχυσία των άστρων. Το Σουλεϊμανέ, το Φατίχ, το Νουρί
Οσμάν, το Ρουστέμ, το Σουλτάν Βαγιαζίτ, το Σουλτάν Σελίμ, το Βαλιδέ τζαμί, το
Γενί τζαμί, το Σουλτάν Αχμέτ.
Η Κωνσταντινούπολη ήταν μια πόλη σε συνεχή ανάπτυξη, κίνηση και υπερδιέ-
γερση· γεμάτη αχανή λατρευτικά τεμένη, μαυσωλεία, οβελίσκους, μισογκρεμισμέ-
να βυζαντινά κάστρα, που μπορούσαν και ταξίδευαν ασταμάτητα μέσα από τις
μνήμες της ιστορίας και τη λατρεία των ανθρώπων. Και στις δύο όχθες του Βο-