Page 16 - 2291_012KP_COVERSOYLTANOS

This is a SEO version of 2291_012KP_COVERSOYLTANOS. Click here to view full version

« Previous Page Table of Contents Next Page »
ΕΝΑ ΤΡΕΝΟ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕΣ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ
53
λογχοφόρους που ένιωθαν να τους πνίγει η αδρεναλίνη, ανυπόμονους ιππείς, μυ-
στικούς αστυνομικούς οπλισμένους σαν αστακούς και μερικές άμαξες με βαρύ
οπλισμό σκεπασμένες με μουσαμάδες.
Εδώ και μέρες η Κωνσταντινούπολη έδειχνε να έχει αγριέψει από τις φωτιές,
το θανατικό και τη μυρωδιά αίματος. Οι μάχες ανάμεσα σε οπαδούς του σουλ-
τάνου και σε στρατιώτες και εθελοντές του κομιτάτου είχαν σημαδέψει ανελέητα
τους στρατώνες, τους δρόμους, τις πλατείες. Όταν όλα τέλειωσαν φύτρωσε ένα
δάσος από ξύλινα ικριώματα, με τα σώματα των οπαδών της σαρία να αιωρούνται
αφημένα για παραδειγματισμό στη βροχή και στον ήλιο. Φοιτητές θρησκευτικών
σχολών, βαθιά θρησκευόμενα άτομα, πιστά στον Προφήτη, τον σουλτάνο και το
χαλιφάτο, αξιωματούχοι και οπαδοί του χαμιτικού καθεστώτος είχαν πληρώσει
με τη ζωή τους το φανατισμό και την αποκοτιά τους να στηρίξουν ένα θρόνο που
έγερνε από όλες τις μεριές του.
Σκηνές και εικόνες που δήλωναν το τέλος μιας εποχής που εδώ και χρόνια
ανέδιδε πότε τη γλυκερή και αηδιαστική οσμή του αίματος και της σαπισμένης
σάρκας και πότε τις αναθυμιάσεις που αφήνει γύρω του ένα καταπληγιασμένο
σώμα με τη γάγγραινα και τη σήψη σε προχωρημένο στάδιο.
Σκηνές και εικόνες που σημάδευαν το τελείωμα ενός ονείρου και μιας εποχής
καθώς την ίδια ώρα, στ’ ανάκτορα του Γιλδίζ, ανασκουμπωμένοι στρατιώτες και
κάθιδροι εργάτες μετέφεραν ανάμεσα από τα ανθισμένα παρτέρια και τις αλέες
πάνω σε χειροκίνητα ξύλινα καρότσια τους τελευταίους νεκρούς της σουλτανικής
φρουράς που είχαν αντισταθεί στην καταιγίδα των Νεοτούρκων.
Η μεταφορά των νεκρών γινόταν μέχρι την κατηφορική προκυμαία και το
αμπάρι ενός αραγμένου σαπιοκάραβου που είχε εντολή να περιμένει από την άλλη
μεριά του μεγάλου κήπου, έως ότου φορτώσει κι ύστερα να ανοιχτεί στη Μαύρη
θάλασσα και να τους φουντάρει όλους δεμένους σε μεγάλες πέτρες, διαλεχτή τρο-
φή αλλά όχι σπάνια για τα ψάρια και τα κάθε είδους μαλάκια του βυθού.
* * *
Η σκοτεινή πομπή από κλειστές άμαξες στάθμευσε πίσω από το κεντρικό κτίριο
του σταθμού. Η πρώτη ήταν μεγάλη, εντυπωσιακή κι έδειχνε επτασφράγιστη. Οι
άλλες ήταν της σειράς. Από την πρώτη, αξιωματικοί και στρατιώτες κατέβασαν
τον έκπτωτο σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ και από τις άλλες την ολιγάριθμη συνο-
δεία του. Ύστερα όλους μαζί, πεζή και χωρίς διατυπώσεις, τους οδήγησαν μέχρι
το πρώτο βαγόνι από έναν μικρό συρμό που περίμενε με την ατμομηχανή του
αναμμένη.
Ο Αβδούλ Χαμίτ έδειχνε χαμένος. Ο έκπτωτος σουλτάνος έβλεπε για πρώτη
φορά στη ζωή του τον σιδηροδρομικό σταθμό για τον οποίο τόσα και τόσα είχε