Page 12 - 2291_012KP_COVERSOYLTANOS

This is a SEO version of 2291_012KP_COVERSOYLTANOS. Click here to view full version

« Previous Page Table of Contents Next Page »
ΕΝΑ ΤΡΕΝΟ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕΣ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ
49
Παρά τις αρχικές επιφυλάξεις, ο σιδηρόδρομος βοήθησε να ανθίσει το εμπόριο
και να πάει μπροστά η οικονομική ζωή όλης εκείνης της τεράστιας περιοχής. Όσοι
ταξίδευαν, έβλεπαν, μάθαιναν, συνεργάζονταν με άλλους ανθρώπους. Τα προϊό-
ντα μεταφέρονταν γρήγορα και σίγουρα. Η αλληλογραφία κέρδιζε χρόνο, παρόλο
που τα τρένα εκείνης της εποχής δεν ξεπερνούσαν τα τριάντα με τριάντα πέντε
χιλιόμετρα την ώρα. Η παλιά μέθοδος μεταφοράς του ταχυδρομικού υλικού από
τάταρους ιππείς είχε αρχίσει να εγκαταλείπεται.
Σχεδόν καθημερινά, από τα μέσα περίπου του
19
ου αιώνα, ο χώρος του σι-
δηροδρομικού σταθμού της Κωνσταντινούπολης κατακλυζόταν από όλες τις αν-
θρώπινες φυλές και τα επαγγέλματα. Η Οθωμανική αυτοκρατορία ακόμη και στις
αρχές του
20
ού αιώνα ήταν τεράστια και οι εθνότητες που συνωθούνταν κάτω από
την τουρά του σουλτάνου αμέτρητες. Στις αποβάθρες μπορούσες να συναντήσεις
Τούρκους, Έλληνες, Εβραίους, Κιρκάσιους, Αρμένιους, Κούρδους, Άραβες, Τατά-
ρους, Σύριους, Πέρσες, Γύφτους. Ως... συμπλήρωμα ξεχώριζαν οι φιγούρες των
φραγκοντυμένων και των Ευρωπαίων, όλοι με τις δικές τους διαλέκτους και με
το δικό τους ξεχωριστό ντύσιμο. Με σημείο αναφοράς για τους περισσότερους το
κατακόκκινο φέσι.
Όσον αφορά τα επαγγέλματα και τα εμπορεύματα υπήρχαν τα πάντα κι όχι
μόνο εκείνα των μικροπωλητών. Οι έμποροι αλλά και οι κάθε είδους βοηθοί ξελα-
ρυγγιάζονταν και γίνονταν φορτικοί στην προσπάθειά τους να πείσουν τους υποψή-
φιους πελάτες για την ποιότητα της πραμάτειας τους. Ένας συρφετός ανθρώπων σε
έναν ατελείωτο συνωστισμό κι ένα αέναο πήγαιν’ έλα. Άλλοι χάζευαν έως ότου πε-
ράσει η ώρα της αναμονής κι έρθει η ώρα της αναχώρησης. Άλλοι έως ότου αφιχθεί
ο ταξιδιώτης τους κι άλλοι για να σκοτώσουν την ώρα τους. Ξεροψημένοι άντρες
από τον ήλιο της Ανατολής, υπάλληλοι, σκεβρωμένοι γέροντες και ζωηρά παιδιά
που συνοδεύονταν από κάποια ομάδα ευτραφών γυναικών απροσδιορίστου ηλι­
κίας. Οι γυναίκες της Ανατολής ήταν σκεπασμένες από την κορυφή μέχρι τα νύχια
με μονόχρωμα αντεριά και είχαν καλά καλυμμένο το πρόσωπό τους με το παραδο-
σιακό γιασμάκ που άφηνε να ξεχωρίζουν μόνο τα μάτια τους. Παρ’ όλα αυτά, από
το βλέμμα τους (αν δηλαδή αυτό έκρυβε κάποια πονηριά, επιθυμία ή πρόκληση)
μπορούσες να καταλάβεις αν επρόκειτο για νέες, γριές, ανύπαντρες ή παντρεμένες.
Ταξιδιώτες με μπόγους, σάκους, βαλίτσες ή ένας αχθοφόρος μ’ ένα μπαούλο
στην πλάτη· σαρίκια, ατζέμικοι σκούφοι, φέσια ήταν στην ημερήσια διάταξη. Κι
ανάμεσά τους, εργάτες και αξιωματούχοι του σταθμού που έδειχναν να βιάζο-
νται, βλοσυροί χωροφύλακες, σακάτηδες, ζητιάνοι με στρεβλωμένα χέρια ή πόδια,
κλεφτρόνια, παπατζήδες, χαρτορίχτρες, αλλά και κυρίες περιωπής με πολύχρωμα
φορέματα, κομψά ομπρελίνα και καπελίνα της τελευταίας ευρωπαϊκής μόδας στο
κεφάλι.