TO KAΠΛANI THΣ BITPINAΣ
|
29
Γιατί να κουραζόμαστε να βρούμε τούτο ή εκείνο,
αφού ώσπου να τελειοποιηθεί η εφεύρεσή μας εμείς
θα είμαστε γέροι ή θα ’χουμε πεθάνει.
— Αλλά οι επιστήμονες, κυρία Μυρτώ, συνέχισε ο
παππούς, σκέφτονται την ανθρωπότητα κι όχι τον
εαυτό τους. Οι ίδιοι μπορεί να μην υπάρχουν, αλλά
το όνομά τους μένει αθάνατο.
— Θα ’θελα να γίνω εφευρέτης, λέει η Μυρτώ.
— Αν οι… εφευρέτες ξέρανε τόσο άσχημα την προ­
παίδεια, όπως εσύ, της πέταξε ο παππούς, δε θα
γινότανε καμιά εφεύρεση στον κόσμο.
Δε φανταζόμασταν πως θα τέλειωνε τόσο άσχημα
η Κυριακή. Ο παππούς άρχισε να ρωτάει τη Μυρτώ
το
7x7
κι εκείνη θαρρείς το έκανε επίτηδες κι όλο τα
μπέρδευε. Επέμενε μάλιστα τόσο πως
7x8
κάνει
46
–ενώ ο παππούς έλεγε
56
–, που έκανε τον παππού
να θυμώσει.
— Αν δε μάθεις την προπαίδεια απέξω κι ανακα­
τωτά, δε θα πας ποτέ σου σε αληθινό σχολείο, είπε
ο παππούς και μας έστειλε να κοιμηθούμε.
Εγώ πηγαίνω στη δεύτερη τάξη και η Μυρτώ στην
τέταρτη. Δεν πηγαίνουμε όμως σχολείο, μας κάνει ο
παππούς μάθημα στο σπίτι. Κάθε χρόνο δίνουμε
εξετάσεις, σαν «διδαχθείσες κατ’ οίκον», και περνού­
με τις τάξεις. Σε δημόσιο σχολείο δε θέλουν να μας
στείλουν, γιατί εκεί, λέει ο παππούς, είναι τόσα
1,2,3,4,5,6,7,8 10,11,12