Page 10 - ΤΟ ΚΑΠΛΑΝΙ ΤΗΣ ΒΙΤΡΙΝΑΣ (ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ)

AΛKH ZEH 30 |
παιδιά σε κάθε τάξη, που μπορεί να περάσει μισός
χρόνος και να μη σε σηκώσουν για μάθημα. Είναι και
το ιδιωτικό σχολείο του κυρίου Καρανάση στη γει­
τονιά μας, μα αυτό, λέει ο μπαμπάς, δεν είναι για το
βαλάντιό μας.
Όταν πέσαμε πια στα κρεβάτια μας να κοιμηθού­
με, άρχισε η Μυρτώ να λέει πως εγώ έφταιγα και την
κατσάδιασε ο παππούς για την προπαίδεια: που
ρώτησα αν θα μπορέσει στ’ αλήθεια να πετάξει ο
άνθρωπος. Πού να το ’ξερα πως, για να πετάξει ο
άνθρωπος, χρειάζεται κανείς να ξέρει την προπαί­
δεια απέξω κι ανακατωτά κι έτσι θα θυμότανε ο
παππούς να ρωτήσει τη Μυρτώ;
Μπορούσε, όμως, ποτέ κυριακάτικα να πάνε όλα
καλά; Αν πηγαίναμε σχολείο, θα μας άρεσε η Κυρια­
κή, που θα μέναμε στο σπίτι. Ενώ τώρα…
— Αχ, να πηγαίναμε σχολείο! λέω δυνατά.
Μα η Μυρτώ έχει κουκουλωθεί από το κεφάλι
και κάνει πως δεν ακούει. Τότε είπα ακόμα πιο δυ­
νατά:
— ΕΥ-ΠΟ; ΛΥ-ΠΟ;
— ΛΥ-ΠΟ, ΛΥ-ΠΟ, απάντησε εκείνη πεισμωμένα,
κάτω από τα σκεπάσματα.
Αυτά δεν ήτανε βυζαντινά, αλλά μια δική μας
γλώσσα, που μόνο οι δυο μας την καταλαβαίναμε.
ΕΥ-ΠΟ θα πει: πολύ ευχαριστημένη. ΛΥ-ΠΟ: πολύ