Basic HTML Version
A S A L A R S S O N
γλυκιά μου, αλλά σε τριάντα δευτερόλεπτα σε βλέπω να λιπο-
θυμάς. Το πρόσωπό σου είναι κατάχλωμο. Σκύψε μπροστά και
βάλε το κεφάλι σου ανάμεσα στα πόδια».
Η Ρεμπέκα υπάκουσε σαν σχολιαρόπαιδο. Η Μαρία πήγε
στην τουαλέτα να φέρει χαρτί, μήπως σώσει το ταγιέρ από
τον λεκέ. Όταν επέστρεψε, η Ρεμπέκα καθόταν γερμένη στην
καρέκλα της.
«Είσαι καλά;» τη ρώτησε.
«Ναι» της απάντησε η Ρεμπέκα χαμένη στον κόσμο της,
κοιτώντας ανήμπορη τη Μαρία που έτριβε μανιασμένη τον λε-
κέ στη φούστα με το βρεγμένο χαρτί.
«Τον ήξερα» είπε ύστερα από λίγο.
«Χμμμ, δεν λέω ότι χρειάστηκα ανιχνευτή ψεύδους για να
το καταλάβω» αντιγύρισε η Μαρία δίχως να πάρει το βλέμμα
της από τον λεκέ. «Στενοχωρήθηκες;»
«Να στεναχωρηθώ; Δεν ξέρω. Όχι, ίσως να φοβήθηκα κά-
πως».
«Φοβήθηκες;»
Η Μαρία είχε σταματήσει να τρίβει τον λεκέ.
«Τι πράγμα φοβήθηκες;»
«Δεν ξέρω. Ότι κάποιος θα–»
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση της και ένας διαπε-
ραστικός ήχος ακούστηκε από τη συσκευή του τηλεφώνου. Η
Ρεμπέκα σκίρτησε φοβισμένη κι έμεινε να το κοιτάζει, δίχως να
σηκώνει το ακουστικό. Μετά το τρίτο κουδούνισμα απάντησε
η Μαρία. Σκέπασε με την παλάμη της το ακουστικό για να μην
την ακούσουν στην άλλη άκρη της γραμμής και ψιθύρισε:
«Εσένα θέλουν. Πρέπει να τηλεφωνούν από την Κίρουνα,
γιατί ακούω ένα Μούμιν* στην άλλη άκρη της γραμμής».
* Σ.τ.Μ.: Τα
Μούμιν
είναι μια σειρά βιβλίων και κινουμένων σχεδίων που
έχει δημιουργήσει η Φιλανδοσουηδή Τούβε Γιάνσον. Αυτό που υπονοεί
εδώ η Μαρία είναι η προφορά των κατοίκων της Κίρουνα, που μοιάζει με
τα φιλανδοσουηδικά που μιλούν τα Μούμιν.
16