Basic HTML Version
Η
επιθεωρήτρια της αστυνομίας Άννα-Μαρία Μέλα ήταν
ήδη ξύπνια όταν χτύπησε το τηλέφωνο του σπιτιού της.
Το χειμωνιάτικο φεγγάρι γέμιζε το δωμάτιο με το έντονο λευκό
φως του, ενώ έξω από το παράθυρο οι βουνίσιες σημύδες του
βουνού έριχναν τις μπλάβες σκιές των αρθριτικών κορμών τους
πάνω στους τοίχους. Πριν να εκπνεύσει το πρώτο κουδούνισμα
εκείνη είχε αρπάξει το ακουστικό.
«Σβεν-Έρικ εδώ. Ξύπνησες κιόλας;»
«Ναι, αλλά είμαι ακόμη στο κρεβάτι. Λοιπόν;»
Άκουσε τον Ρόμπερτ να στενάζει και του έριξε μια λοξή μα-
τιά. Μήπως είχε ξυπνήσει; Μπα, η ανάσα έγινε ξανά κανονική
και βαριά. Τέλεια.
«Πιθανή δολοφονία στην εκκλησία της Πηγής της Δύναμης»
είπε ο Σβεν-Έρικ.
«Και; Κι εγώ έχω δουλειά γραφείου από την περασμένη
Παρασκευή, ή μήπως το ξέχασες;»
«Καλά, καλά, το ξέρω» ο Σβεν-Έρικ ακουγόταν απελπι-
σμένος «αλλά τούτο εδώ είναι άλλο πράγμα, που να πάρει ο
διάβολος, Άννα-Μαρία, άλλο πράγμα. Έλα απλώς να ρίξεις μια
ματιά. Οι τεχνικοί σε λίγο θα είναι έτοιμοι και θα μας αφήσουν
να μπούμε μέσα. Ο Βίκτορ Στράντγκορντ είναι ο νεκρός και
ο χώρος εκεί μέσα θυμίζει σφαγείο. Υποθέτω ότι έχουμε μόνο
μια ώρα στη διάθεσή μας πριν να πέσουν εδώ σαν τα κοράκια
όλα τα κανάλια με τις κάμερες και όλα τα συμπράγκαλα».
«Θα είμαι εκεί σε είκοσι λεπτά». Τι παράξενο, διάβολε,
σκέφτηκε η Άννα-Μαρία. Με παίρνει και ζητάει από μένα βοή
θεια. Κάτι έχει αλλάξει.
Ο Σβεν-Έρικ δεν απάντησε, αλλά εκείνη άκουσε τον ανε-
παίσθητο στεναγμό ανακούφισης πριν να κλείσει το τηλέφωνο.